Bisedimet mes Rusisë dhe Ukrainës: të dyja palët luajnë për kohë dhe presin përfundimin e 50 ditëve të Donald Trump

Rusia dhe Ukraina u takuan në Stamboll më 23 korrik për një raund të tretë bisedimesh që nga rifillimi i negociatave ballë për ballë në maj. Parashikimet ishin të ulëta. Dy raunde të mëparshëm kanë johur shumë rezultate konkrete, përveç marrëveshjeve për shkëmbimin e të burgosurve dhe kthimin e trupave të ushtarëve të vrarë në veprim.

Takimi më i fundit ishte më i shkurtë deri tani, duke zgjatur vetëm 40 minuta. Ekipet negociuese u udhëhiqen nga ish-ministri i mbrojtjes ukrainas Rustem Umerov dhe Vladimir Medinsky, një ndihmës i lartë i presidentit rus Vladimir Putin. Ata ranë dakord për një shkëmbim tjetër të të burgosurve dhe për ngritjen e tre grupeve të punës mbi çështjet politike, ushtarake dhe humanitare për t’u angazhuar online në vend që në takime ballë për ballë.

Por nëse negociatat kanë arritur shumë pak, ato kanë treguar dy gjëra. Së pari, se të dy palët mbeten shumë larg njëra-tjetrës sa i përket kushteve të pranueshme për një armëpushje, e jo më një marrëveshje paqeje. Dhe, së dyti, se asnjëra palë nuk është e gatshme të largohet nga negociatat, duke u shqetësuar për të mos marrë zemërimin e presidentit amerikan Donald Trump.

Një raund i katërt negociatash nuk është përjashtuar, por është e paqartë nëse do të përfshijë Vladimir Putinin ose Volodymyr Zelensky, duke qenë se pozicionet negociuese të tyre ende ofrojnë pak shpresë për një marrëveshje të gatshme për t’u nënshkruar në një samit të udhëheqësve.

Abonohuni për të marrë njoftimin javor të World Affairs Briefing nga The Conversation UK. Çdo të enjte do t’ju sjellim analizë eksperte të historiave të mëdha në marrëdhëniet ndërkombëtare.

Raundi më i fundit i bisedimeve, megjithatë, ndodhi në një kontekst të ndryshëm nga dy takimet e mëparshme. Më herët në korrik, Trump vendosi një afate prej 50 ditësh, që përfundon më 2 shtator, për të ndaluar luftimet.

Pas kësaj nëse nuk ka përparim drejt një armëpushimi, presidenti i SHBA-së do të konsiderojë vendosjen e sanksioneve të dubluara të rëndësishme ndaj partnerëve të mbetur tregtarë të Rusisë. Qëllimi do të ishte t’i vështirësojë Moskës ekonominë e saj të luftës duke e uritur nga të ardhurat e rëndësishme të huaja, kryesisht nga shitjet me zbritje të rëndësishme të naftës dhe gazit tek blerës të gatshëm duke përfshirë Indinë dhe Kinën.

Dhjetë ditët e para të këtij ultimatum prej 50 ditësh tashmë kanë kaluar. Ndërsa bisedimet në Stamboll mund të shihen si një shenjë se Kievi dhe Moska po e marrin seriozisht Trump-in, mungesa e rezultateve të prekshme sugjeron të kundërtën. Nuk ka asnjë tregues që as Rusia as Ukraina kanë ndryshuar nga kërkesat e tyre maksimaliste.

Rusia vazhdon të insistojë për njohjen e okupimit të saj të paligjshëm në Ukrainë, për kufizime të ardhshme të forcës ushtarake të Ukrainës, dhe për një mohim të anëtarësimit të vendit në NATO. Ndërkohë, Ukraina kërkon rikthimin e territorit të saj dhe respekton e sovranitetit të saj – duke përfshirë aftësinë për të përcaktuar marrëveshjet e aleancës së saj – të respektohen.

Luaj për kohë

Zhvillimet në dhe rreth fushave të betejës në Ukrainë nuk ofrojnë asnjë shenjë se Moska ose Kievi janë gati madje edhe për një armëpushim. Rusia vazhdon të bëjë fitore të vogla përgjatë 1,000 km të fronteve në Ukrainë.

Po ashtu, ajo vazhdon të godasë qytetet ukrainase, duke përfshirë kryeqytetin Kyiv, me sulme nate me dronë dhe raketa. Këto kanë ndodhur në shkallë të paprecedentë me qindra dronë që kanë mposhtur përsëri sistemet e mbrojtjes ajrore tashmë të tejmbushura të Ukrainës.

Megjithatë, Ukraina është mbështetur nga premtimi i më shumë dërgesave të armëve nga SHBA – të paguara nga aleatët e tjerë të NATO-s – dhe angazhimet e vazhdueshme nga partnerët e saj ndërkombëtarë për të mbështetur vendin. Këto përfshijnë ato të bëra në samitin e NATO-s në Hagë dhe Konferenca e Rimëkëmbjes së Ukrainës në Romë.

Dhe duke shtuar atë ndryshimin e dukshëm të Trump-it nga Putini dhe marrëdhëniet e tij më konstruktive së fundmi me Zelenskyn, bëhet e qartë pse Kievi – si dhe Moska – mendon se koha është në anën e saj.

Të dy mund të provohen të gabuara. Përpjekjet më të fundit të Zelenskyt për të konsoliduar pushtetin e tij – një ndryshim të madh në kabinet dhe një dekret për të kufizuar pavarësinë e dy agjencive kundër korrupsionit të Ukrainës – kanë shkaktuar alarm ndërmjet zyrtarëve të BE-së në Bruksel. Më rëndësishmja, ato gjithashtu kanë shkaktuar protesta të rralla publike kundër qeverisë në Kyiv dhe qytete të tjera kryesore ukrainase, duke përfshirë Dnipro, Lviv dhe Odesa.

Protestat mund të mos marrin mjaftueshëm mbështetje për të paraqitur një rrezik të vërtetë për qeverinë. Por ato tregojnë se mbështetja për Zelenskyn nuk është e pakushtëzuar.

Kjo është diçka që presidenti ukrainas duket se e pranoi kur ai përshkroi planet e tij për të paraqitur një projektligj shtesë në parlament për të mbrojtur pavarësinë e agjencive kundër korrupsionit të sulmuara. Ajo që shihet gjerësisht si një grabim pushteti nga rrethi i brendshëm i presidentit gjithashtu ka potencial për të minuar moralin publik në një kohë kritike të luftës.

Të gjitha këto gjithashtu kontribuojnë në një narativ rus për Zelenskyn si një lider i paligjshëm i vendit të tij që Rusia nuk mund të negociojë me të. Por do të ishte një gabim të supozoje se Rusia mund thjesht të presë derisa ukrainasit të jenë thjesht shumë të lodhur për të vazhduar rezistencën ndaj pushtimit rus ose kur mbështetja perëndimore do të ndalojë ta mbajë Ukrainën në luftë.

Edhe nëse evropianët bëhen të zhgënjyer me Zelenskyn, lufta e Rusisë kundër Ukrainës është shumë një çështje ekzistenciale për sigurinë evropiane që ata do ta braktisin Kyiv vetëm sepse nuk janë dakord me politikat e saj kundër korrupsionit.

Po ashtu nuk është e qartë sa kohë Rusia mund të mbështesë intensitetin e fushatave të saj tokësore dhe ajrore kundër Ukrainës ose sa kohë këto do të sigurojnë edhe llojet e fitoreve shtesë që aktualisht arijnë. Plani i ri i Trump për armatosjen e Ukrainës duke shitur armë dhe municion aleatëve evropianë të NATO-s të cilët më pas do t’i dorëzojnë ato në Kyiv, pritet të zbutë efektivitetin e fushatës ajrore ruse dhe të pengojë ofensivën tokësore të saj.

Pra, luajtja për kohë nuk është e mundur që as Moska as Kyiv të afrohen më shumë për të arritur qëllimet e luftës së tyre. Por parandalimi i fitores së palës tjetër – qoftë në fushën e betejës ose në tryezën e negociatave – mund të jetë mjaftueshëm për tani për të dy Putinin dhe Zelenskin.

Momentalisht, vazhdimi i luftës së tyre të konsumit është zgjidhja e dytë më e mirë që të dy presidentët mund të bien dakord. Rezultati i raundit të tretë të bisedimeve midis negociatorëve të tyre tregon se ata mund të kenë arritur tashmë një kuptim të tillë të paformuluar.

Merr lajmet e tua nga ekspertë të vërtetë, drejtpërdrejt në kutinë tënde postare. Abono në buletinin tonë të përditshëm për të marrë të gjitha mbulimet më të fundit të The Conversation UK mbi lajmet dhe kërkimet, nga politika dhe biznesi deri te arti dhe shkenca.