Djathtizja ekstreme dhe antifeminizmi: pse kjo aleancë tërheq shumë të rinj meshkuj

Antifeminizmi është një nga boshtet kryesore të mobilizimit politik të së djathtës ekstreme dhe tërheq shumë të rinj meshkuj. Ai shprehet kryesisht në rrjetet sociale, përmes diskursit mashkullor që premton rivendosjen e një rendi të supozuar natyror midis burrave dhe grave.

Rritja e së djathtës ekstreme në Evropë nuk është më një anomalit politik ose një kurriz politik. Është pasqyrim i një krize strukturore që kalon shoqëritë tona. Në zgjerimin e tyre, këto lëvizje gjetën një aleat efektiv dhe strategjik: antifeminizmin.

Kjo reagim nuk është vetëm simbolik. Ajo është bërë një nga boshtet kryesore të mobilizimit politik dhe emocional, në veçanërisht tek të rinjtë meshkuj. Antifeminizmi funksionon si një kanal shprehjeje të pakënaqësisë shoqërore dhe si një derë hyrjeje drejt diskurseve edhe më radikale.

Në një hulumtim, kam analizuar se si diskursi neoliberale kishte depërtuar në imagjinatën feminizte të shumë të rinjave gra. Një ide për emancipimin individual është ndërtuar që e ka depolitizuar luftën kolektive. Liria, vlerësimi i vetes ose përgjegjësia personale janë bërë mantra që kanë zbutur dimensionin transformues të feminizmit.

Një privilegj, sipas së djathtës ekstreme

Sot, kjo logjikë u është përthithur nga e djathta radikale. Ata e paraqesin feminizmin si një ideologji të panevojshme, madje edhe të dëmshme, veçanërisht për ata që frustrimi i tyre lidhet me një ulje në shkallë sociale. Nga kjo, e djathta ekstreme ndërton narrativën e saj: feminizmi do të ishte një privilegj më shumë sesa një mjet drejtësie shoqërore.

Ky diskurs përshkruan sektorët e rinisë që jetojnë në prekariatë, pasiguri dhe pa siguri. Në Evropë, partitë radikale kanë fituar terren tek zgjedhësit nën 30 vjeç, një grup historikisht i lidhur me progresizmin. Në Spanjë, Vox është bërë një nga partitë më të preferuara të nën 25 vjeç : një person prej katër voton për këtë forcë midis 18 dhe 25 vjeç.

Ky trend është i njëjtë edhe në vende të tjera. Në Francë, Marine Le Pen mori 39 % të votave tek të rinjtë 18-24 vjeç në vitin 2022 dhe 49 % tek të 25-34 vjeç. Në Itali, Giorgia Meloni është në krye të votës së të rinjve me 29 %. Në Gjermani, Afd ishte zgjedhja e parë e nën 30 vjeç në rajone si Thuringia.

E djathta ekstreme nuk është më trashëgimi e të moshuarve të zhgënjyer. Ajo tërheq gjithashtu një rinësi që e sheh të ardhmen e saj si të mbyllur dhe kërkon shpjegime të menjëhershme dhe zgjidhje të thjeshta.

Gjinia shfaqet si një variabël kyçe. Në Spanjë, Barometri i rinisë dhe gjinisë 2023 ka treguar se 51 % e djemve të moshës 15 deri në 29 vjeç mendojnë se « feminizmi është shkuar shumë larg ». Në Kataloni, përqindja arriti 54 % tek burrat e moshës 16 deri në 24 vjeç.

Ky ndryshim ideologjik përgjigjet ndaj shumë faktorëve. Qendra e Politikës Evropiane identifikon shkaqet strukturore : prekariati i punës, deindustrializimi, ndërprerja e lidhjeve komunitare dhe ideali neoliberist i suksesit individual. Ky kontekst ka dobësuar figurën e njeriut si « mbështetës i familjes », duke lënë shumë të rinj pa referencë të qartë për identitetin dhe përkatësinë e tyre.

Në këtë boshllëk simbolik, diskursët maskuliniste ofrojnë një përgjigje. Ata premtojnë rivendosjen e një rendi të supozuar natyror, ku burrat gjejnë autoritet dhe dukshmëri. Ata nuk bëjnë thirrje për drejtësi, por për nostalgji dhe ndjenjë hakmarrjeje.

Mediet sociale kanë amplifikuar këtë tregim. Referenca të tilla si Andrew Tate ose hapësira si manosphera shpërndajnë mesazhe mizogjene të fshehura pas këshillave të ndihmës, maskulinitetit « i fortë » dhe suksesit ekonomik. Përmes memesh, videove virale dhe sloganeve agresive, djallëzia e djathtë nuk kufizohet vetëm në komunikimin e ideve, ajo ndërton gjithashtu identitete.

Ky antifeminizëm nuk është një fenomen marginal. Është një strategji e artikuluar që lejon kanalizimin e një të keqeje pa sfiduar strukturat ekonomike ose politike. Fajësimi i feminizmit bëhet një alibi emocionale që transferon përgjegjësinë tek një armik i lehtë.

Larg nga mohim i frustrimit të të rinjve, djathtësia ekstreme e instrumentalizon atë. Ajo ofron shpjegime të qarta, një përkatësi simbolike dhe një premtim për rimëkëmbje. Mesazhi i saj tërheq sepse e thjeshton: përballë një bote të pasigurt, ajo propozon kthimin në një hierarki të njohur, ku burrat dominojnë dhe gratë përshtaten.

Një gjuhë emocionale e fuqishme

Ky proces ka implikime të thella shoqëroro-kulturore. Tregon një të rinj të thyer. Një pjesë e kësaj të rinjsh është në linjë me vlerat barazisë; një pjesë tjetër gjen vend në propozime reaksionare. Për ta, djathtësia ekstreme ka zhvilluar një gjuhë emocionale të fuqishme. Mesazhi i saj nuk kufizohet vetëm në takimet politike: ai qarkullon në rrjete, në kanale YouTube, me një estetikë virale.

Nuk është për të fajësuar të rinjtë meshkuj, por për të kuptuar cilat janë nevojat, mungesat dhe frustrimet që qëndrojnë pas përkrahjes së tyre për këto ideologji. Shumë prej tyre nuk gjejnë hapësira ku mund të ndihen të dëgjuar.

Zgjidhja qëndron në rindërtimin e diskurseve që rivlerësojnë barazinë si një mirë kolektive, që çaktivizojnë identifikimin me urrejtje dhe që propozojnë modele maskuliniteti të hapura, të ndryshme dhe demokratike.

Të rinjtë nuk janë bërë spontanisht më machistë ose ksenofobë. Përkundrazi, djathtësia ekstreme ka qenë në gjendje të interpretojë dhe të kanalizojë dezinformimin e tyre emocional.

Është thelbësore ta kuptosh këtë për të përballuar sfidën që paraqet. Ajo që është në lojë, nuk është vetëm vota e të rinjve, por mundësia e një të ardhmeje të përbashkët. Dhe me të, edhe mundësia për një demokraci të shumëllojshme dhe gjithëpërfshirëse.