Iduladha mundësi për fuqizimin e fermerëve vendas

Me një popullsi prej 284 milionë njerëz, nevoja për ushqim në Indonesi është mjaft e madhe. Dhe, demografia e popullsisë kryesisht myslimane e bën atë një treg potencial për mish viçi, delesh ose lopësh – veçanërisht gjatë festave të Idulfitri dhe Iduladha.

Duke u bazuar në të dhënat e Agjencisë së Statistikave të Qendërzit, kërkesa për mish në Indonesi në vitin 2024 arrin në 759.688 ton. Për fat të keq, furnizimi që mund të sigurohet nga prodhuesit vendas të mishit është vetëm 496.246 ton.

Ky është arsyeja pse publiku shpesh dëgjon për importin e mishit, viçave të sapo lindura, deri te ato të gatshme për t’u prerë çdo vit.

Ndërkohë, Ministria e Bujqësisë regjistron se ka pothuajse 5 milionë fermerë familjarë. Por, në bazë të trendeve që nga viti 2020, prodhimi i mishit të viçit nga fermerët vendas po zvogëlohet.

Disa sfida për fuqizimin e fermerëve vendas të viçit

Ferma e viçit në Indonesi është duke përjetuar një zhvillim shumë shqetësues deri më tani. Aktivitetet e fermës në Indonesi aktualisht janë fermat e popullatës së vogël që kontribuojnë 78% të furnizimit me viç. Fermat e viçit në Indonesi që fokusohen në viçin e përpunuar janë kryesisht fermat e popullatës së vogël me 4,20 milionë njerëz që zotërojnë më shumë se 98% të kafshëve në Indonesi

Për fat të keq, aktiviteti i bujqësisë së popullatës ende nuk është i fuqishëm. Industria vendase e bujqësisë së kafshëve ende përballet me sfida në aspekte të tilla si financimi, investimet, deri te partneritetet. Problemi tjetër është menaxhimi i informacionit të marketingut që mungon, mungesa e udhëzimeve teknike/trajnimeve për përpunimin e produkteve të bujqësisë së kafshëve, mbështetja e sistemit organik të bujqësisë së kafshëve, dhe përditësimi i bazës së të dhënave të UPH Peternak.

Përveç menaxhimit të fermerëve, sfida kryesore e Indonezisë për arritjen e qëndrueshmërisë së furnizimit me kafshë për kurban është barazia e shpërndarjes. Por ajo që ndodh është shpërndarje jo e barabartë. Për shembull, gjatë vitit 2024, rreth 60% e kafshëve të kurbanit dhe mishit të viçit ndodhen në zonat urbane sepse pabarazia midis fshatit dhe qytetit që ndikon në fuqinë blerëse të mishit.

Si pasojë, në nivel kombëtar, raporti pozitiv përmirësimi i prodhimit të kafshëve në Indonezi në vitin 2024 është ende i dominuar nga pula—rreth 31,54% e të gjithë prodhimit të kafshëve kombëtare. Ndërkohë, rritja e prodhimit të mishit të viçit është vetëm 3,93% ose 477 mijë ton.

Shpërndarja jo e barabartë gjithashtu vazhdon të jetë shkaku kryesor i problemeve klasike si kostoja e lartë e transportit. Siç dihet, kostoja e logjistikës në Indonezi është më e shtrenjtë në konkurrencë krahasuar me vendet në rajonin e Azisë Juglindore. Për shkak të kostos së lartë të logjistikës brenda vendit në Indonezi, ende më e lirë është kostoja e importit të transportit.

Nevoja për model biznesi dhe logistikë efektive

Qeveria në fakt po fokusohet në fuqizimin e fermerëve të shkallës shtëpiake përmes shumë aspekteve.

Megjithatë, para se të filloni me socializimin ose hapat teknik të fuqizimit, është mirë që qeveria dhe palët e interesuara të përcaktojnë modelin e duhur të biznesit. Do të ishte e vështirë nëse fermerët e thjeshtë drejtohen direkt drejt skemës së tregut të lirë të orientuar drejt industrisë.

Si fillim, qeveria mund të bashkëpunojë me partnerë për të realizuar fuqizimin e fermerëve bazuar në komunitetin. Ky model fuqizimi do të ishte më i përshtatshëm sepse ruan veçantitë e fermerit të thjeshtë.

Kjo qasje mund të drejtohet gjithashtu nga institucionet filantropike me bazë fetare. Një nga modelet e fermës që mund të shërbejë si referencë është ai që realizohet përmes njësisë së biznesit të shkollës së xhamisë.

Një nga pasardhësit e fermës që menaxhohet nga xhamia është Pondok Modern Darussalam Gontor. Kjo xhami ka një njësi fermë nën mbikëqyrjen e Fondacionit të Kujdesit dhe Zgjerimit të Vakëfit të Xhamisë Moderne.

Kjo fermë ka 3 klasterë. Së pari, për rritjen e kafshëve për riprodhim. Së dyti, për ushqimin e kafshëve. Së treti, për përpunimin e produkteve të kafshëve, si prodhimi i qumështit dhe mishit të prerë. Zhvillimi i këtij klasteri nuk është i pavarur nga njësia e biznesit të xhamisë për të trajnuar pavarësinë ekonomike. Kjo është një kontekstualizim i forcimit të sistemit arsimor të xhamisë me metodën learning by practice të nxënësve në menaxhimin e fermës.

Përmes këtij sistemi arsimor të vazhdueshëm, fermat e Gontorit tashmë janë në gjendje të furnizojnë nevojat e xhamisë, përfshirë nevojat për kafshë kurban në të gjithë kampusin e vajzave Gontor në Javan Lindore. Madje, kjo fermë gjithashtu furnizon ushqim për komunitetin rrethues gjatë gjithë vitit, jo vetëm gjatë sezonit të festës së Kurbanit.

Përveç çështjeve të prodhimit fillestar, institucionet filantropike të Fondacionit Dompet Dhuafa kanë gjithashtu programin Programin e shpërndarjes së kafshëve të kurbanit për të bërë shpërndarjen e mishit të kurbanit më të barabartë përmes rrjetit dhe partnerëve të fermerëve deri në vendbanimet e thella.

Ky program është në gjendje të shpërndajë kurban në më shumë se 1.500 fshatra me nivelin e varfërisë mbi mesataren në 34 qarqe.

Përveç çështjes së shpërndarjes, ky program gjithashtu përdor instrumente të ndryshme financiare sheriatike si zakat, infak, sadaka, dhe wakf për ndërtimin e fermave të vogla lokale në zona të ndryshme.

Potencial për t'u shndërruar në një mall eksporti

Mishi i viçit bëhet malli më i importuar i produkteve të bagëtisë në nivel kombëtar. Vëllimi i importit të mishit të viçit arrin në 20.115,22 ton. Për këtë vit, vendet po shtojnë kuotën e importit të mishit të viçit me 184 mijë kafshë.

Madje, edhe trendi i importit po ndodh edhe për kafshët e kurbanit si dhia etawa, viçi limuzin, dhe mishi i viçit premium si wagyu. Kjo tregon se kërkesa e shoqërisë për mish viçi gjithnjë në rritje është.

Rruga drejt eksportit të mallrave të mishit të viçit mund të arrihet me mbështetjen e programit për përmirësimin e cilësisë së produkteve të bagëtisë që janë konkurruese në tregun global. Tregu ndërkombëtar i eksportit të mishit të viçit vlen 60 miliardë dollarë amerikanë (rreth një mijë trilionë rupiah).

Me fuqizimin e duhur, kapaciteti i prodhimit të viçit që aktualisht është rreth 3 kafshë për familje bujqësore, mund të rritet. Rritja e prodhimit vetëm tre herë do të japë një kontribut të madh në furnizimin kombëtar me mish viçi.

Bujqësia kombëtare gjithashtu duhet të fokusohet në një lloj të veçantë viçi për t'u shndërruar në një imazh të mishit të viçit nga Indonesia. Viçi i racës Bali, për shembull, është një nga mallrat potenciale që meriton të zhvillohet më tej. Viçi Bali është një nga disa viçat vendas që mund të prodhojë mish të cilësisë së lartë me standarde ndërkombëtare.

Momenti i festës së Iduladha 2025, mund të shërbejë si një hap për reflektim drejt një qasjeje më të madhe. Kurban funksionon si përhapjen dhe drejtësinë që krijon vlera ekonomike direkte për fermerin si prodhues, tregtarin si distributor, dhe shoqërinë si konsumator.

Çdo vit, kjo festë e Iduladha, e cila është simbol i devotshmërisë dhe kujdesit ndaj të tjerëve, mund të kontribuojë në ekonominë kombëtare deri në 27,1 trilionë rupia. Ky potencial është i madh nëse mund të mbahet gjatë gjithë vitit pa pasur nevojë të presësh vetëm momentin vjetor.

Kjo artikull është rezultat i bashkëpunimit të TCID-së me shkrimtarët dhe IDEAS, një institucion mendim-tank nën ombrellën e Fondacionit Dhuafa.