Mizoginia është shndërruar në një strategji politike

Që nga pandemia e COVID-19, më shumë forma të hapura të urrejtjes së gjinive kanë hyrë nga forumet e errëta të internetit në kulturën kryesore, duke formësuar kulturën dhe politikën.

Rrjetet sociale nuk pasqyrojnë vetëm mendime seksiste, anti-feministe; ato ndihmojnë të organizohen, shpërndahen dhe normalizohen ato.

Reagimi kundër grave dhe komuniteteve LGBTQ+ është bërë më i hapur, i koordinuar dhe po fiton terren politik. Ndërsa Shtetet e Bashkuara kthejnë mbrapsht të drejtat riprodhuese dhe miratojnë ligje kundër LGBTQ+, është e rëndësishme të kuptohet se si kultura digjitale ushqen këtë regresion.

Ndërsa këto ndryshime mund të duken të largëta, politika kanadeze nuk është e paprekshme. Rreth këtij rrethi të ngjashëm janë shfaqur në debatet mbi arsimimin, identitetin gjinor, shëndetin dhe atë që quhet “drejtët prindërorë.”

Lexoni më shumë: 'Parental rights' lobby puts trans and queer kids at risk

Hulumtimi ynë i vazhdueshëm tregon se si pandemia shpejtoi rritjen e mizogjinisë në internet, veçanërisht përmes “manosphere” influencuesve dhe retorikës së djathtë ekstreme.

Duke u bazuar në më shumë se 21,000 episode podcast dhe artefakte digjitale, ne po hetojmë se si përmbajtja e përditshme në internet funksionon për të dobësuar të drejtat e grave dhe LGBTQ+. Kjo retorikë normalizon mendimet mizogjine, transfobike dhe homofobike dhe ripaketon pabarazitë gjinore si gjë normale.

Si pandemia nxiti mizogjinë digjitale

Mbylljet e COVID-19 vendosën bazën për një rritje të radikalizimit në internet. Meshkujt dhe djemtë e izoluar gjithnjë e më shumë u kthyen te rrjetet sociale për lidhje — hapësira ku personalitetet e manosphere si Influencuesi i mediave sociale anglez-amerikan Andrew Tate dhe komentuesi politik konservator amerikan Ben Shapiro fituan ndikim.

Këto figura përzien mesazhe anti-feministe me ankthin më të gjerë të periudhës së pandemisë, duke kthyer rolet gjinore në fusha morale dhe politike të betejës.

Influencuesit konservatorë që dikur u fokusuan te skepticizmi ndaj vaksinave filluan të kalojnë në përmbajtje anti-gjinore. Podkasti i Steve Bannon, për shembull, u zhvendos nga shpërndarja e dezinformimit për shëndetin publik në promovimin e narrativave që feminizmi dhe të drejtat LGBTQ+ janë kërcënime për qytetërimin perëndimor.

Para internetit, radikalizimi zakonisht kërkonte kontakt personal. Tani, njerëzit mund të self-radikalizohen online, duke u angazhuar me përmbajtje të drejtuar nga algoritmi dhe komunitete që forcojnë besimet ekstremiste, shpesh pa pasur asnjë kontakt me një rekrutues. Ky ndryshim u shoqërua me një rritje të raportuar të gjuhës së urrejtjes në internet dhe krimeve të urrejtjes jashtë linje.

Misogjinia si një forcë mobilizimi

Ndërkohë, përvojat e grave gjatë pandemisë — më shumë se gjysma e të cilave janë kujdestare në Kanada — përfshinin rritjen e punës në shtëpi dhe në vende të para të linjës. Kjo la pak kohë ose energji për punën organizative të nevojshme për të luftuar valët në rritje të seksizmit dhe misogjinisë.

Në vend të kësaj, diskursi publik filloi të vlerësonte gjithnjë e më shumë idealet “tradwife” dhe rolin e shtëpisë. Kjo siguroi që rolet tradicionale gjinore të riktheheshin në median kryesore, jo vetëm si preferenca personale, por si pritshmëri më të gjera kulturore.

Megjithëse kjo misogji duket të jetë në periferi, ajo pasqyron politikat kryesore që kërcënojnë kujdesin shëndetësor riprodhues, kufizojnë shprehjen gjinore dhe paraqesin feminizmin si një kërcënim për stabilitetin kombëtar.

Project 2025, platforma e njohur politike nga grupi konservator i SHBA-së The Heritage Foundation, përcakton një axhendë për të rrëzuar të drejtat riprodhuese, për të minuar mbrojtjet LGBTQ+ dhe për të zgjeruar kontrollin shtetëror mbi jetën gjinore dhe familjare.

Lexoni më shumë: Si u bë Projekti 2025 skema për mandatit të dytë të Donald Trump

Si normalizohen narrativat misogjine

Këto ide misogjine janë forcuar në kulturën popullore. Në maj 2024, lojëtari i NFL Harrison Butker përdori fjalimin e tij të diplomimit në Kolegjin Benedictine për t'u thënë grave të diplomuara se thirrja e tyre e vërtetë ishte të bëhen bashkëshorte dhe nëna.

Këto retorika shërben për ripërcaktimin e hierarkive patriarkale duke kufizuar rolet e grave në jetën familjare. Por kjo nuk është për vlerat familjare, është për pushtet. Veprimet në SHBA për të kufizuar autonominë riprodhuese të grave dhe qasjen demokratike në votim e bëjnë këtë shumë të qartë.

Ndërsa feministet u kundërshtuan, ndikuesit e podkastit të manosferës u nxitën të mbroheshin nga Butker. Nick Fuentes, një supremacist i bardhë amerikan, e festoi fjalimin si një manifest, ndërsa Shapiro e paraqiti atë si një të vërtetë të pakontestueshme.

Analiza jonë e episodeve të podkasteve nga Shapiro dhe Fuentes, ndër të tjera, tregon se si narrativat misogjine dhe raciste janë forcuar përmes përsëritjes dhe kornizimit emocional. Në episode të përqendruara te fjalimi i fillimit të Butker, kishte përqendrime të rëndësishme të fjalës së urrejtjes dhe misogjinisë në episodet.

Të dy Shapiro dhe Fuentes pozicionuan feminizmin si një kërcënim dhe e paraqitën nënën si thirrjen e vërtetë të grave. Shapiro minimizoi reagimin kundër Butker-it si zemërim liberal përmes një gjuhe të kalkuluar që përdorte gjuhë të sterilizuar, “vlera familjare”.

Fuentes promovoi një vizion ekstrem teokratik të rrënjosur në krenarinë katolike të bardhë. Në Episodin 1,330 të podkastit të tij America First, ai tha, “Dua që gratë të mbulohen. Nuk dua që ato të shihen. Dua që ato të dëgjojnë burrat e tyre.”

Këto pika bisedimi në mënyrë të vazhdueshme lidhen me ndjenjën fillestare të Butker dhe pasqyrojnë përpjekje më të gjera politike për të shuar barazinë gjinore, siç shihet në dokumentet politike si Projekti 2025.

Figura të tjera publike si pastor i madh i kishës në Teksas Joel Webbon shkoi edhe më tej, duke avokuar për ekzekutimin publik të grave që akuzojnë burrat për sulme seksuale — një shembull tmerrues që qarkullonte në rrethet manosferike.

Nga margjet te normat kryesore

Ajo që po ndodh online nuk është vetëm zhurmë kulturore; është një përpjekje e koordinuar nga organizatat konservatore politike, median dhe influencuesit e djathtë për të formësuar normat gjinore, për të minuar barazinë dhe për të kthyer mbrapsht dekada të progresit feminist.

Kur mizoginia bëhet një strategji politike, ajo nuk mbetet e kufizuar vetëm në podkaste ose memesh. Ajo depërton në gjuhën e përditshme, vendimet gjyqësore dhe politikat publike, dhe është globale në shkallë.

Kjo nuk është asgjë e re, gjithashtu. Në vitin 2012, kryeministrja e atëhershme e Australisë, Julia Gillard, denoncoi gjuhën seksiste në parlament, duke përfshirë etiketimin si “shtrigë” dhe nënshtrimin ndaj thirrjeve të papërshtatshme. Fjalimi i saj theksoi normalizimin e gjuhës mizogjine në politikë, por gjithashtu shkaktoi reagim publik, duke përfshirë edhe shqetësime anti-immigacion të gabueshme të atribuuara asaj.

Ngjashëm, në prag të zgjedhjeve federale të Gjermanisë në vitin 2021, kandidati i partisë së Gjelbërve, Annalena Baerbock, u përball me fushata të koordinuara dezinformimi dhe përçarjeje nga entitete të huaja të synuara për të minuar besueshmërinë e saj dhe për të pyetur për “përshtatshmërinë e saj nënës” në sy të publikut. Fotografitë e zhveshura të modifikuara dixhitalisht, imazhet e protestave të rreme dhe grafikat e dezinformimit u shpërndanë.

Këto fushata pasqyrojnë se si mizoginia është armë për të ndikuar në zgjedhje, dhe si këto fushata mund të jenë kërcënim për sigurinë kombëtare.

Një analizë e gjyqësorit #MeToo të vitit 2022 tregoi se si, pavarësisht ndërgjegjësimit në rritje rreth sulmeve seksuale dhe ngacmimeve, gjykatat në SHBA shpesh përdorin gjuhë ligjore që forcon fajësimin e viktimës duke e vendosur atë në pozitën e subjektit gramatikor të fjalive. Për shembull, shprehje si “viktima nuk arriti të rezistonte” ose “viktima nuk raportoi incidentin menjëherë” zhvendosin fokusin tek sjellja e viktimës në vend të veprimeve të autorit.

Këto detaje vazhdojnë të ndikojnë në narrativat më të gjera ligjore dhe pranimin publik.

Platformat digjitale janë fushëbeteja

Njohja e këtyre lidhjeve është thelbësore. Ndërsa lëvizjet e djathta ekstreme fitojnë terren duke ripaketuar idetë rreth gjinisë si “e vërtetë” ose “traditë” nostalgjike, ne duhet të kuptojmë se platformat digjitale nuk janë hapësira neutrale, nostalgjike.

Më tepër, ato janë fushëbeteja bisedore ku fuqia konkuron dhe bëjnë shaka, tweet-e dhe fjalime me peshë të vërtetë politike.

Në luftën për barazinë gjinore, interneti është jo vetëm një pasqyrë që reflekton një realitete të shumta. Është një mjet i ndërtuar nga industria e teknologjisë që kurrë nuk ishte menduar për të demokratizuar komunikimin, punën ose rolet shoqërore. Aktualisht, ky mjet po përdoret si armë për të sinjalizuar dhe ripërforcuar kontrollin patriarkal.