Pas vajrave aromatike dhe muzikës qetësuese të industrisë së mirëqenies janë shpesh punonjës të paguar dobët dhe të shfrytëzuar

Turizmi i mirëqenies është duke lulëzuar. Mendoni për retretet e jogës në Bali, fundjava të detoksifikimit dixhital në një pyll të dendur, ose një pushim në një ishull luksoz për të “gjetur veten”.

Nuk është më vetëm për të bërë selfie në plazh ose para monumenteve të Instagram-it. Udhëtarët sot duan të investojnë në aktivitete që synojnë përmirësimin e mirëqenies së tyre mendore, shpirtërore dhe fizike . Dhe, janë të gatshëm të paguajnë për këto përvoja.

Shpenzimet globale për turizmin e mirëqenies pritet të arrijnë 8.5 trilionë dollarë amerikanë deri në vitin 2027. Në vend që të jetë një trend kalimtar, shpenzimet në këtë sektor parashikohet të rriten pothuajse trefishen deri në vitin 2035. Kjo është një biznes i madh.

Asociacioni i Turizmit të Mirëqenies thotë se 90% e udhëtarëve raportojnë se aktivitetet e mirëqenies janë një pjesë thelbësore e itinerarëve të tyre të udhëtimit.

Pas pushimeve luksoze

Por, ndërsa pushuesit ndjekin zen-in e tyre, forca e punës shpesh injorohet. Terapeutët e masazhit, stafi i spa-së, instruktorët e yoga-s dhe organizatorët e pushimeve – shpesh gra, migrantë dhe punëtorë nga Jugut Global – përballen shpesh me kushte pune nën standard, pa dinjitet.

Raporti ynë i ri, Në Punë Të Ndenjur ose Të Papastër?, shqyrton një pjesë shpesh të injoruar të industrisë së mirëqenies. Ne propozojmë një model për të ndryshuar industrinë nga “e papastër në të denjë” në përputhje me qëllimin e zhvillimit të qëndrueshëm tetë të Kombeve të Bashkuara që mbështet “punë të denjë dhe rritje ekonomike”.

17 qëllimet e zhvillimit të qëndrueshëm (SDGs) u miratuan nga të gjithë anëtarët e OKB-së në vitin 2015. Ato mbështesin përfundimin e varfërisë dhe privacioneve të tjera si pjesë e përmirësimit të shëndetit dhe arsimit, uljes së pabarazisë dhe inkurajimit të rritjes ekonomike – duke luftuar ndryshimet klimatike dhe duke mbrojtur mjedisin. Këto qëllime janë të dizajnuara për të ndihmuar bizneset dhe qeveritë të zhvillojnë ekonomi të qëndrueshme dhe gjithëpërfshirëse.

Përparimi drejt punës së denjë në turizmin e mirëqenies është i cenuar nga punëtorët që në disa raste përballen me pagë të ulët, punë të pasigurt dhe kushte të këqija pune.

Mirëqenia shpesh shihet si punë e feminizuar, më shumë sesa e aftë ose profesionale. Punëtorët presin të jenë të qetë, të ngrohtë dhe të kujdesshëm, si dhe të disponueshëm emocionalisht ndërsa menaxhojnë punë të kërkuara dhe orare të paparashikuara.

Rregullim i dobët

Hijet në standarde dhe rregullore i lënë punonjësit të pambrojtur. Për shembull, Massage and Myotherapy Australia ka ngritur shqetësime për kontrata shfrytëzuese dhe marrëveshje të lirshme të punësimit. Pa certifikim të rregullt, zbatimin e kontratave të drejta dhe njohjen profesionale, shumë punonjës përballen me punësim të ulët ose kushte të pasigurta.

Kërkimet tregojnë se punonjësit në disa spa madje përshkruajnë rolet e tyre si duke ndjerë një afërsi të pakëndshme me punën seksuale, veçanërisht në mjedise ku kufijtë janë të paqartë dhe pritshmëritë mund të kalojnë një vijë morale.

Rasti i biznesit të Melburnit i dënuar për pagim të ulët të punëtorëve migrantë dhe raportet për terapistë aziatikë të masazhit të kërkuar rregullisht për “përfundime të lumtura” reflektojnë vlerësimin e ulët dhe rreziqet e gjinive për këtë fuqi punëtore.

Sociologët e quajnë këtë “punë të pista” – punë që nuk janë të ndotura fizikisht por mbajnë një barrë emocionale ose morale. Dhe ndërsa këto role janë thelbësore për përvojat e klientëve, njerëzit që i kryejnë shpesh janë të padukshëm. Kjo e bën edhe më të vështirë për të kërkuar më shumë trajnim ose kushte më të drejta.

Ndryshimet e propozuara

Për të përmirësuar qëndrueshmërinë dhe drejtësinë e industrisë së mirëqenies, hulumtimi ynë propozon tre ndryshime kryesore.

Në nivel individual, punëtorët duhet të fuqizohen. Punëtorët që kanë lidhje me punën e tyre do të përfitojnë nga plotësimi personal duke ndihmuar klientët me shëndetin dhe relaksimin e tyre. Punëtorë të kënaqur do të thotë më të lumtur klientë dhe cilësi më e lartë e punës.

Megjithatë, punëtorët gjithashtu duhet të marrin mbështetje të jashtme për të përmirësuar kënaqësinë në punë.

Për shembull, menaxhimi që rregullisht ripërforcon vlerën e stafit për një biznes mund të rrisë ndjenjën e dinjitetit të punonjësit. Për më tepër, mbrojtja e punëtorëve nga kërcënime të tilla si kërkesa të papranueshme nga klientët, është kyçe për kultivimin e ndjenjës së një vendi pune të sigurt dhe dinjitetshëm.

Në nivel makro, politikat, strukturat shoqërore dhe perceptimet publike formësojnë mënyrën se si vlerësohet puna e mirëqenies. Pa akreditim profesional ose njohje, këto punë do të mbeten të nënvlerësuara. Ndryshimet më të gjera, si reformat qeveritare dhe fushatat publike, do të ngrisin njohjen profesionale dhe do të mbështesin dinjitetin.

Kushtet e punës duhet të shqyrtohen. Punë dinjitoze – sipas qëllimeve të zhvillimit të qëndrueshëm të OKB-së – do të thotë ofrimi i pagës së drejtë, ambiente të sigurta, njohje dhe mundësi të vërteta për punonjësit për të zhvilluar dhe përparuar në punë.

Gjithashtu, investimi në trajnime dhe standarde më të mira përfiton të gjithë, qoftë punëtorët, bizneset ose klientët.

Siç tha Andrew Gibson, bashkëthemelues i Asamblesë së Turizmit të Shëndetit: “Nuk mendoj se mirëqenia është një modë, por më shumë është një ndryshim në shoqëri, dhe ajo që shoqëria tani pret”.