Protestues grekë bllokojnë ngarkesën ushtarake drejt Izraelit

Protesta përfaqëson një luftë shumë-dimensionale: ekonomike, gjeopolitike dhe etike

Fillimisht i botuar në Global Voices

Protestues mblidhen në portin e Piraeus për të bllokuar një ngarkesë që besohet se është destinacion për Izraelin për qëllime ushtarake. Foto nga Sotiria Georgiadou. Përdorur me leje.

Përkundër nxehtësisë së vazhdueshme të verës në Athinë, protestues grekë mblodhën në portin e Piraeus në natën e 16 korrikut për të bllokuar ngarkimin e ngarkesës ushtarake të dyshuar se është destinacion për Izraelin, pjesë e një vale në rritje të demonstratave të ngjashme. Protesta u përqendrua te anija e ngarkesës “Ever Golden”, të cilën aktivistët mendonin se po transportonte çelik të destinuar për përdorim ushtarak izraelit. Organizuar nga sindikatat greke, grupet e majta, anarkistët dhe kolektivet komuniste, protesta pasqyroi zemërimin në rritje të publikut për atë që shumë e shohin si përfshirje të Greqisë në sulmin e vazhdueshëm të Izraelit ndaj Gazas.

Në një akt të fuqishëm solidariteti, protestuesit përpiqen të vonojnë operacionet në port, duke synuar të parandalojnë mbështetjen materiale për dhunën dhe të rrisin ndërgjegjësimin për rolin e Greqisë në konflikt. Protestuesit mbushën molotë me flamuj palestinezë, keffiyeh dhe T-shirt me sloganin “Liri për Palestinën,” duke kënduar, ndër slogane të tjera, “Asnjë bashkëpunim me Izraelin – asnjë port për gjenocid.”

Një përdorues grek, me shumë gjasa i lidhur me grupin e prezantuar në videon, shpreh solidaritet me protestuesit në Piraeus:

TANI në portin e Piraeus

Punëtorët e dokut ju sigurojnë, ata nuk ngjyrosin duart e tyre me gjakun e njerëzve

Nuk do të bëhemi bashkëfajtorë në gjenocid! #παλαιστίνη #FreePalestine https://t.co/Xh0JZK4KWe

— Red Andreou (@RedAndreou) 16 korrik 2025

Në demonstratë, një koalicion i gjerë i qytetarëve grekë u mblodh kundër asaj që ata e panë si mbështetje e papranueshme për veprimet e Izraelit kundër Gazas. Aktivistët rrethuan portin, ndezën flakë, brohoritën slogane solidariteti me Palestinën, dhe kërkuan që Greqia të përfundojë pjesëmarrjen e saj në lehtësimin e eksporteve ushtarake.

Sindikata e punëtorëve të dokut (ENEDEP) në Terminalin e Kontejnerëve të Piraeus, e pronësisë së shtetit grek dhe të operuar nga Autoriteti Portual i Piraeus (PPA), me pronësi kryesore nga China COSCO Shipping, luajti një rol kyç në organizimin e protestës. Në një deklaratë publike, sindikata njoftoi se nuk do të lejonte pesë kontejnerët, të dyshuar për përmbajtje të çelikut ushtarak, të shkarkoheshin ndërsa anija mbetej e ankoruar. Sipas kryetarit të sindikatës Markos Bekris, mendohej se ngarkesa po drejtohej drejt Izraelit. Ai paralajmëroi se nëse dërgesa vazhdonte, sindikata do të ishte e gatshme të rritë protestat.

Markos Bekris adreson protestuesit e mbledhur në portin e Piraeus. Foto nga Sotiria Georgiadou. Përdoret me leje.

Rritja e qëndrimit kundër luftës të publikut grek

Në protestë, ata mbajtën pankarta që dënonin qeveritë greke dhe izraelite. Organizatorët e shihnin veprimet e tyre jo vetëm si anti-Zioniste, por edhe si një refuzim i rolit në rritje të Greqisë si një mundësi logjistike për luftërat e huaja.

Mesazhi nga protestuesit ishte i qartë: populli grek nuk dëshiron të jetë i përfshirë në atë që gjerësisht shihet si gjenocid në Gaza. Demonstruesit dënuan qeverinë e Demokracisë së Re, të udhëhequr nga Kryeministri Kyriakos Mitsotakis, për lehtësimin e eksporteve ushtarake në Izrael dhe për mbajtjen e marrëdhënieve të afërta me Kryeministrin izraelit Benjamin Netanyahu, edhe pse raportet për bombardimet e papërzgjedhura të civilëve në Gaza po rriten.

Koalicioni Mitsotakis-Netanyahu

Shumë aktivistë kanë vënë në dukje lidhjet në rritje midis Greqisë dhe Izraelit si një burim frustrimi dhe zemërimi. Ndërsa Kryeministri Mitsotakis e përshkroi publikisht veprimet izraelite në Gaza si “të papranueshme” në maj, qeveria e tij ka vazhduar të forcojë bashkëpunimin ushtarak dhe strategjik me shtetin izraelit.

Sipas raporteve, Greqia ka rritur blerjen e teknologjisë ushtarake izraelite, duke përfshirë sistemet dron, pajisjet e mbrojtjes nga raketat dhe mjetet e vëzhgimit kibernetik. Ushtarakë të përbashkët ndërmjet dy vendeve janë bërë gjithashtu më të shpeshtë, veçanërisht në Detin Egje Lindor, ku eksplorimi i energjisë dhe tensionet rajonale kanë bërë që aleancat e tilla të jenë gjithnjë e më strategjike.

Këto zhvillime shkojnë përtej diplomacisë pragmatike dhe në vend të kësaj tregojnë një përputhje ideologjike. Në sy të protestuesve, Mitsotakis nuk po bashkëpunon thjesht me Netanyahu, por po e mbështet atë aktivisht.

Përtej çështjes së mbështetjes ushtarake direkte, Fjalimi i heshtjes së Greqisë për krizën humanitare në Gaza është bërë një pikë kryesore e pakënaqësisë publike. Qeveria e Demokracisë së Re nuk ka ofruar ndihmë humanitare të rëndësishme për popullin e Gazës, nuk ka hapur kanale të sigurta për refugjatët palestinezë, ose nuk ka ushtruar presion diplomatik të rëndësishëm mbi Izraelin për të ndalur ofensivën e tij.

Ndërsa shumica e ministrave të jashtëm të Bashkimit Evropian mbështetën një propozim holandez për rishikimin e lidhjeve të bllokut me Izraelin mbi veprimet e tij në Gaza, Greqia dhe Qipro nuk u bashkuan me iniciativën. Greqia gjithashtu nuk nënshkroi një deklaratë të përbashkët, miratuar nga 22 vende të tjera, duke dënuar Izraelin për krijimin e kushtet e urisë në Gaza.

Aktivistët e shohin këtë si një mosrespektim flagrant për jetën njerëzore, dhe veçanërisht palestineze. Ndërsa Gaza përballet me zhvendosje masive, shkatërrim të infrastrukturës, urije të detyruar, dhe atë që shumë vëzhgues, duke përfshirë zyrtarët e OKB-së, e kanë quajtur gjenocid, qeveria greke ka mbetur e palëkundur.

Kjo indiferencë, shumë argumentojnë, pasqyron politikat më të gjera të qeverisë ndaj popullatave të brishta. Vetëm disa javë para protestave të korrikut, qeveria greke njoftoi se do të pezullojë përpunimin e kërkesave për azil nga Afrika e Veriut, duke cituar një rritje të fundit të ardhjeve në ishujt e Detit Egje në Greqi jugore.

Kjo vendimmarrje përshtatet me një qëndrim më të gjerë kundër migrantëve që ka karakterizuar administratën e Demokracisë së Re: kufij të fortifikuar, kriminalizimi i migracionit, dhe refuzimet e detyruara. Njerëzit mund të argumentojnë se trajtimi i qeverisë ndaj të zhvendosurve pasqyron neglizhencën e saj ndaj palestinezëve, të dyja shihen si popullsi të disponueshme në shërbim të interesave gjeopolitike.

Militarizmi, logjika e perandorisë, dhe rezistenca lokale

Për shumë demonstrues, kundërshtimi i dërgesave ushtarake është pjesë e një qëndrimi më të gjerë politik. Protesta në Piraeus nuk ishte vetëm për Gazën; ishte një refuzim i agjendave imperialiste dhe përputhja e Greqisë me NATO-n, BE-në, dhe Izraelin.

Vendndodhja e protestës është gjithashtu simbolikisht domethënëse. Terminali privat i konteinerëve të COSCO-së, kryesisht i pronës së interesave shtetërore kineze, thekson pakënaqësinë në rritje me kontrollin e huaj mbi infrastrukturën greke. Në këtë kuadër, protesta përfaqëson një luftë shumë-dimensionale: ekonomike, gjeopolitike, dhe etike.

Që nga data 20 korrik, “Ever Golden” mbeti i ankoruar në Piraeus. ENEDEP vazhdoi të mbështesë pozicionin e saj të mos-bashkëpunimit. Ndërsa është simbolike, kjo veprim i rezistencës është gjithashtu praktik dhe strategjik. Duke synuar logjistikën e konfliktit ushtarak, duke përfshirë portet dhe terminalet e ngarkesës, protestuesit grekë po adoptojnë metoda klasike por efektive të veprimit direkt.

Thirrja e tyre për veprim shërben si një kujtesë se rezistenca nuk shprehet vetëm përmes marshimeve, por edhe përmes ndërhyrjes së organizuar dhe solidaritetit.