Pse disa qytete humbasin lajmet lokale − dhe të tjerët jo

Pse gazeta juaj lokale u zhduk ndërsa qyteti fqinj mbajti të tijën?

Kjo nuk është fat i keq − është një model sistemik. Që nga viti 2005, Shtetet e Bashkuara kanë humbur mbi një të tretën të gazetave të tyre lokale, duke krijuar "deza lajmesh" ku korrupsioni është më i mundshëm për shpërndarje dhe komunitetet mund të bëhen politikisht të polarizuara.

Hulumtimi im, i botuar në Journalism & Mass Communication Quarterly, analizon faktorët pas rënies së gazetave lokale midis 2004 dhe 2018. Ai identifikon pesë faktorë kryesorë − duke filluar nga pabarazia racore deri te forcat e tregut − që përcaktojnë cilat qytete humbasin gazetat e tyre dhe cilat i mbijetojnë shanseve.

1. Gazetat ndjekin paratë, jo nevojat e komunitetit

Ju mund të prisni që media e lajmeve të tërhiqet drejt zonave ku puna e tyre është më e nevojshme − komunitete që përjetojnë rritje të popullsisë ose përballen me sfida sistemike. Por në realitet, gazetat, si çdo biznes tjetër, kanë tendencë të lulëzojnë aty ku burimet financiare janë më të mëdha.

Analizat e mi sugjerojnë se gazetat lokale mbijetojnë aty ku abonentët e pasur dhe reklamuesit me xhepa të thellë grumbullohen. Kjo do të thotë se lagjet e pasura të bardha mbajnë rojet e tyre, ndërsa komunitetet me të ardhura të ulëta dhe të ndryshme i humbasin.

Kur rritet brutaliteti i policisë, kur zyrat e ndihmës sociale refuzojnë kërkesat, kur zyrtarët lokalë devijojnë fondet − këto janë momentet kur komunitetet kanë më shumë nevojë për gazetarët e tyre.

Varfëria dhe komunitete të ndryshme racore shpesh përballen me ndëshkimin më të ashpër dhe ndërveprojnë më shumë me burokratët në rrugë sesa me qytetarët më të pasur. Kjo i bën ata më të pambrojtur ndaj korrupsionit dhe keqbërjes së qeverisë. Megjithatë, këto komunitete janë të parat që humbasin gazetat e tyre, sepse nuk ka agjenci luksoze të pasurive të paluajtshme që blejnë reklama, dhe shumë banorë nuk mund të përballojnë abonimet mujore.

Pa shqyrtimit gazetaresk, studiuesit zbulojnë se menaxhimi i keq përparon, kostoja e korrupsionit rritet, dhe komunitetet më të vulnerueshme ndaj abuzimit marrin më pak përgjegjësi. Kështu, shkretëtirat e lajmeve përkeqësojnë pabarazinë.

2. Gazetat nuk shërbejnë në mënyrë të mjaftueshme komunitete të ndryshme

Imagjinoni këtë: Një redaksi dërgon reporterët e saj, më shumë prej të cilëve janë të bardhë, në një lagje të Zezë − por vetëm pas raporteve për të shtëna armësh ose zjarr në ndërtesë. Banorët, ende në tronditje, nuk duan të flasin. Kështu, gazetarët thërrasin të njëjtët tre liderë komuniteti që gjithmonë citohen, publikojnë historinë tragjike dhe zhduken deri në krizën e ardhshme. Kjo qasje, shpesh quhet “gazetari parashutë,” rezulton në mbulim të thellë të ulët që portretizon komunitetin në një dritë negative duke injoruar kompleksitetet e tij.

Vitin pas viti, shpërndarja përsëritet. Vetëm kur ndodh diçka e tmerrshme, banorët shohin lagjen e tyre në gazetë. Asnjë histori për restorantin familjar që feston 20-vjetorin, asnjë reporter në kuvendin e qytetit kur shefi i ri i policisë pyetet për ndaljen dhe kontrollin − vetëm ritmi i vazhdueshëm i krimit dhe krizës.

A është e çuditshme që komunitetet me përbërje racore të ndryshme ndërrojnë besimin dhe paguajnë për atë gazetë? Jo kur shumë familje të punës me ngjyrë mund të përballojnë vështirë një abonim në gazetë në faturat e tyre.

Lagjet e ndryshme dëmtohen dy herë. Së pari, gazetat lokale i përfaqësojnë në mënyrë të papërshtatshme. Pastaj, kur njerëzit kuptimisht largohen, abonimet bien, reklamuesit tërhiqen dhe median mbyllen, duke lënë të gjithë komunitetet pa një zë.

Vetëm në vitet e fundit disa media kanë filluar të bëjnë një përpjekje të qëllimshme për t'u angazhuar dhe për të reflektuar komunitetet që shërbejnë. Sidoqoftë, përpjekjet e tilla shpesh drejtohen nga organizata më të reja mediatike me ideologji të freskëta, ndërsa shumë media të gjata nuk dalin nga praktikat tradicionale të raportimit, siç ilustrohet në “Audiencat e Imagjinuara” të Jacob Nelson. Edhe pse analizat e mia mbi rënien e gazetave lokale nga viti 2004 deri në 2018 paraqesin një pamje frustruese, tendenca në rritje e gazetarisë të orientuar në komunitet mbart premtim për ndryshime pozitive në komunitete të ndryshme.

3. Rritja e popullsisë nuk shpëton gjithmonë gazetat

Është e lehtë të supozohet që më shumë njerëz = më shumë lexues = organizata më të shëndetshme të lajmeve. Por hulumtimi im tregon një histori të ndryshme: Qendrat me rritje më të madhe të popullsisë vërtetë panë rënie më të madhe në gazetat lokale.

Gjëja kryesore qëndron tek kush po lëviz: Rritja e popullsisë shpëton gazetat vetëm kur shoqërohet me pasuri. Të ardhurit e pasur sjellin abonime dhe vëmendje nga reklamuesit. Por rritja e shkaktuar nga normat e larta të lindjeve, zakonisht të shikuara në zona më të pakta të zhvilluara me më shumë minoritete racore dhe etnike, nuk përkthehet në të ardhura. Në shkurt, vetëm rritja nuk është e mjaftueshme − është lloji i rritjes, dhe fuqia ekonomike pas saj, ajo që ka rëndësi.

Kjo thekson fragilitetin e gazetarisë së varur nga tregu. Hapesira e lajmeve që përjetojnë komunitetet në rritje të shpejtë mund të vazhdojë aty ku gazetaria lokale varet kryesisht nga reklamat tradicionale dhe të ardhurat nga abonimet, sesa nga burime të ndryshme të të ardhurave si grantet dhe donacionet filantropike. Këto të fundit, të cilat shpesh fokusohen në nevojat e komunitetit sesa në potencialin e fitimit, janë më të prirura të ndihmojnë në mbështetjen e gazetarisë në zona me rritje të konsiderueshme të popullsisë.

4. Gazetat e fqinjëve mund të shpëtojnë tuajën

Do të mendonit se konkurrenca midis gazetave do të ishte një luftë e egër. Por në një epokë të rënies, analizat e mia zbulojnë një të vërtetë kontradiktore: Gazeta e qytetit tuaj në fakt ka shanse më të mira kur komunitetet e afërta mbajnë të tyre.

Në vend që të konkurrojnë, gazetat fqinjë shpesh bëhen aleate, duke ndarë lajmet e fundit, duke ndarë kostot e hetimeve dhe duke tërhequr reklamues që duan arritje rajonale. Ndërsa kjo bashkëpunim mund të shkaktojë ndonjëherë që gazetat të humbasin identitetin lokal, të pasur me disa gazeta lokale është ende më mirë sesa aspak. Kjo siguron një nivel përgjegjësie, edhe nëse lajmet nuk janë aq të fokusuar në nevojat unike të çdo qyteti.

Klasterët e gazetarisë lokale janë të qëndrueshme. Kur një gazetë investon në raportim origjinal, fqinjët e saj shpesh përfitojnë gjithashtu. Kur bizneset rajonale mbështesin shumë media, i gjithë ekosistemi i lajmeve bëhet më i qëndrueshëm.

5. Majtas apo djathtas? Gazeta lokale vdes në të dyja rastet

Në këtë epokë shumë polarizuese, rezulton se nuk ka lidhje të rëndësishme midis përbërjes së partisë së një qarku dhe aftësisë së tij për të mbajtur gazetat.

Qendrat urbane si Çikago mbajnë media të fuqishme falë popullsisë të dendur dhe reklamuesve korporativë, jo sepse votojnë për Demokratët. Ndërkohë, gazetat në zonat konservatore rurale mund të mbijetojnë duke cultivuar lexueshmëri besnike brenda komuniteteve të tyre.

Në kundërshtim, komunitetet me të ardhura më të ulëta dhe një popullsi të ndryshme humbasin burime pavarësisht nëse janë të kuqe, blu ose vjollcë.

Luftërat partizane mund të dominojnë titujt kombëtarë, por mbijetesa e gazetarisë lokale varet nga faktorë praktikë si paratë dhe madhësia e tregut. Ruajtja e lajmeve lokale nuk është një debat majtas apo djathtas − është një çështje komunitare që kërkon zgjidhje jo-partiake.