Refuzimi i dhunës së masave në maj 1998 mund të përkeqëso...

Ministri i Kulturës Fadli Zon (Forumi Parlamentar Aziatik-Paqësor/Wikimedia), CC BY

● Fadli Zon mohon të mohojë akuzat për përdhunim në vitin 1998 duke theksuar se ato janë "rumore", dhe se ato nuk duhet të ndikojnë në imazhin e vendit në arenën ndërkombëtare.

● Mënyra se si një komb përballet me të kaluarën ndikon shumë në pozicionin diplomatik të tyre në arenën ndërkombëtare.

● Pranimi i akuzave për përdhunimin e majit të vitit 1998 mund të jetë një përpjekje për të dëshmuar udhëheqjen morale në diplomacinë e Indonezisë.

Deklarata e Ministrit të Kulturës të Indonezisë, Fadli Zon, që e quan rastin e përdhunimit masiv të majit të vitit 1998 si "rumor", ka shkaktuar valë kritikash nga shumë qarqe. Kjo deklaratë gjithashtu u shfaq në mes të një projekti të rivendosjes së historisë kombëtare që vlerësohet se mund të mbulojë faktet historike.

Lexo gjithashtu: Fadli Zon mohon përdhunimin masiv të vitit 1998: Rishikimi i historisë shkakton zemërimin e publikut

Ndërkohë, Tragjedia e majit të vitit 1998 nuk hap vetëm rrugën drejt periudhës së Reformës, por gjithashtu ka ndikim të madh në imazhin dhe marrëdhëniet ndërkombëtare të Indonezisë.

Bota ndërkombëtare dënon trazirat e majit 1998 që përfshinë djegie, plaçkitje dhe dhunë ndaj civilëve, përfshirë gratë e etnisë kineze.

Ngacmimi seksual gjithashtu shkaktoi publikimin e dokumenteve të veçanta nga Raportuesi i veçantë i OKB për Dhunën ndaj Grave (UN Special Rapporteur).

Këto dëshmi mund të përsëriten nëse qeveria vazhdon të mohojë ngacmimin seksual të majit 1998. Jo vetëm nga shoqëria indoneziane, kjo mohueshmëri mund të dëmtojë imazhin e vendit në sytë e botës dhe të pengojë bashkëpunimin ndërkombëtar—siç ndodhi në të kaluarën dhe përvojat e vendeve të tjera.

Bota ndërkombëtare dënon Tragjedinë e 1998

Komuniteti global nuk është i heshtur për tragjedinë pasuar nga ngacmimi seksual i majit 1998. Në atë kohë, qeveria e Indonezisë u konsiderua e paaftë të mbrojë qytetarët e saj, kryesisht grupet minoritare.

Vende si Singapori, Tajvani, Malajzia, Tajlandi, dhe Shtetet e Bashkuara të Amerikës (SHBA) hapur e dënuan shkeljen e të drejtave të njeriut në Indonezi. Ata vlerësojnë se Indonezia është apatike dhe jo e përgjegjshme.

Këto dëshmi ndikuan direkt në marrëdhëniet diplomatike të Indonezisë. Disa vende partnerë shtynë mënjanë bashkëpunimin dypalësh, kryesisht në fushën e arsimit dhe kulturës (ndërrimi studentësh dhe akademikësh).

Mosbesimi ndaj angazhimit të Indonezisë për të mbrojtur të drejtat e njeriut bëhet pengesë në negociatat ndërkombëtare, përfshirë në forumet ASEAN dhe OKB.

Lidhjet e Indonezisë me vendet e Azisë Lindore si Tajvani dhe Hong Kongu herë pas here janë përkeqësuar sepse shumë banorë me prejardhje kineze në ato vende ndihen të solidarizuar me viktimat në Indonezi.

Shoqëria e etnisë kineze filipine kundërshton qeverinë indoneziane që dështoi të qetësonte ndikimin e trazirave të majit 1998 ndaj banorëve kinezë në vend.

Disa komunitete të diasporës nga etnia kineze thërrasin bojkot të produkteve indoneziane dhe kërkojnë nga qeveritë e tyre që të presin diplomatikisht në Jakarta.

SHBA dhe Bashkimi Evropian herë pas here e kanë vendosur Indonezinë në monitorim të veçantë për shkelje të të drejtave të njeriut. Ndihma ndërkombëtare dhe bashkëpunimi ushtarak janë rishikuar. Disa programe janë shtyrë deri sa të sigurohen reforma ligjore dhe mbrojtje të të drejtave të njeriut.

Imazhi negativ i Indonezisë pas trazirave të majit 1998 gjithashtu ndikoi në sektorin ekonomik. Investitorët e huaj u bënë të pasigurt për të investuar kapital sepse paqëndrueshmëria sociale dhe politike.

Sektori i turizmit pësoi një rënie të theksuar, kryesisht nga turistët nga vendet që e kanë dënuar tragjedinë.

Pamundësia e Indonezisë për të ndjekur raportet ndërkombëtare gjithashtu forcon perceptimin negativ ndaj sistemit ligjor dhe mbrojtjes së të drejtave të njeriut në Indonezi.

Mësimi nga vendet e tjera

Përvoja e vendeve të tjera tregon se mënyra se si një komb përballet me të kaluarën shumë ndikojnë në pozicionin e tyre diplomatik në arenën ndërkombëtare.

Gjermania ka arritur të rindërtojë reputacionin e saj përmes njohjes së Holokaustit dhe arsimit të hapur për historinë.

Ndërkohë, Austria ka hasur pengesa diplomatike për shkak të pretendimeve të gjata si victim i nazistëve, jo autor i krimeve.

Japoni po përballet me tensione të zgjatura me Korenë e Jugut dhe Kinën për shkak të mungesës së njohjes së praktikave “comfort women” ose robër seksuale gjatë Luftës së Dytë Botërore.

Rëndësia e kujtesës politike në diplomaci

Kujtesa politike është kujtesa kolektive e një kombi për ngjarjet e rëndësishme që formojnë identitetin kombëtar dhe drejtimin e politikës publike.

Kathrin Bachleitner nga Universiteti i Oksfordit shpjegon, se vendi mund të përdorë ndërtimin strategjik të kujtesës kolektive për të formuar një imazh të caktuar në arenën ndërkombëtare, veçanërisht pas konflikteve.

Lexo gjithashtu: Mëngjesi i majit 1998: Midis kujtesës kolektive dhe harmonisë ndër-ethnike të rrënjëve të barit

Aleida Assmann, ekspert i teorisë së memorie së kulturës, thekson se menaxhimi i kujtesës së hapur dhe të sinqertë mund të jetë një mjet për ndërtimin e paqes. Shtetet që kanë kujtesë politike të sinqertë dhe të hapur janë më të besuara nga partnerët ndërkombëtarë.

Në anën tjetër, shtetet që fshehin historinë e errët të tyre rrezikojnë të konsiderohen jo stabile moralshëm dhe politikisht. Kujtesa politike e shëndetshme lejon komunitetin të mësojë nga e kaluara, të parandalojë përsëritjen e tragjedive, dhe të ndërtojë diplomaci të bazuar në vlera dhe moral.

Strategjitë për përmirësimin e imazhit të Indonezisë

Qeveria mund të lëshojë një deklaratë zyrtare që të njohë tragjedinë e majit 1998 si shkelje të të drejtave të njeriut dhe të shprehë kërkimfalje për viktimat dhe familjet e tyre.

Kjo deklaratë do të tregojë angazhimin e Indonezisë për drejtësi dhe rimëkëmbje.

Krijimi i një institucioni të pavarur për të zbuluar faktet historike dhe për të dhënë rekomandime për politikat mund të jetë gjithashtu një hap i rëndësishëm. Afrika e Jugut themeloi këtë institucion pas apartheidit.

Për më tepër, kurrikula kombëtare mund të përfshijë diskutime mbi tragjedinë e majit 1998 në mënyrë objektive. Shpresa është që gjenerata e re të kuptojë rëndësinë e drejtësisë, pluralizmit dhe tolerancës.

Kasus pelanggaran HAM di Indonesia — Aktiviteti i qytetarëve kërkon hetim të rasteve të shkeljeve të të drejtave të njeriut në periudhën e Regjimit të Ri. (LBH Jakarta)

Indonezia mund të forcojë diplomacinë publike përmes bashkëpunimit kulturor, artistik dhe arsimor që thekson angazhimin ndaj të drejtave të njeriut dhe diversitetit. Mjete të ndryshme të diplomacisë publike si festivalet kulturore, ekspozitat historike dhe shkëmbimet e studentëve mund të ndërtojnë një imazh pozitiv.

Bashkëpunimi me institucione si UN Women, UNESCO, dhe Human Rights Watch për të ndërtuar programe riparimi dhe avokature për viktimat mund të tregojë seriozitetin e Indonezisë në përmirësimin e së kaluarës.

Diplomacia duhet të ketë udhëheqje morale

Në epokën globale që kërkon transparencë dhe përgjegjësi, njohja e historisë është themeli i rëndësishëm për diplomacinë me dinjitet.

Indonezia ka mundësinë të tregojë udhëheqje morale në rajon duke përballur të kaluarën në mënyrë të sinqertë dhe përgjegjëse.

Me hapa strategjikë, Indonezia mund të përmirësojë imazhin, të forcojë marrëdhëniet ndërkombëtare dhe të ndërtojë një të ardhme më të drejtë dhe gjithëpërfshirëse për të gjithë.