Dari potensi cuan hingga jam kerja fleksibel: 5 keuntungan menjadi nelayan

● Sektori i peshkimit është i kërcënuar për shkak të uljes së interesit të të rinjve për të bërë peshkatar.

● Teknologjia digjitale e lidhur me peshkimin nuk tërheq në mënyrë optimale interesin e të rinjve për të hyrë në botën e peshkatarëve.

● Politikat e duhura, trajnimet e përshtatshme dhe shfrytëzimi i teknologjisë mund të tërheqin të rinjtë për t’u kthyer në det.

---

Peshkatari nga bregdeti i Cilacap, Java Qendrore, Amin, është vetëm i dorëzuar duke parë anijen e tij që dikur ishte burimi i të ardhurave të familjes, të harruar thjesht ashtu.

Fëmija i tij, i cili duhet të vazhdonte biznesin familjar të peshkimit, zgjedh të bëhet shofer taksie online në qytet.

Historia që kam marrë direkt nga terreni është një pasqyrë e fenomenit që po përhapet gjithnjë e më shumë në shumë bregdetet e Indonezisë. Gjenerata e re po shmang gjithnjë e më shumë kërkimin e të ardhurave në det edhe pse vjen nga familje peshkatarësh.

Indonezia, me më shumë se 17 mijë ishuj dhe vijë bregdetare prej 1,9 milion kilometrash, duhet të ishte një vend i pasur me potencial peshkimi.

Por, sektori i peshkimit tani përballet me kërcënime serioze: uljen e interesit të të rinjve për të bërë peshkatar.

Kaum muda gjithnjë e më shumë largohen nga deti

Sipas anketës, Gjenerata Z (Gen Z) tani zgjodhin punë që konsiderohen më moderne dhe prestigjioze si në sektorin e teknologjisë, shërbimeve digjitale, dhe ekonominë krijuese.

Ata nuk janë të interesuar për punë që konsiderohen e rëndë, të pasigurt, dhe pak premtuese, përfshirë edhe të bëhen peshkatarë. Perceptimi social që lidhet me profesionin e peshkatarit zakonisht është i punës së rëndë, me rrezik, dhe pak prestigjioze, për më tepër me të ardhura të pakta dhe të paqëndrueshme.

Megjithatë, kjo perceptim nuk është plotësisht i saktë. Ka shumë përfitime dhe potenciale që mund të përfitohet duke qenë peshkatar.

1. Ritmi i punës së përshtatshëm

Nëse kohët e fundit të rinjtë dëshirojnë një punë që ofron fleksibilitet në oraret e punës, të bëhesh peshkatar mund të jetë një nga zgjedhjet.

Ndryshe nga puna zyrtare në qytet që është kryesisht e lidhur me oraret e punës, nëse bëhesh peshkatar, ne mund të përcaktojmë vetë ritmin e punës. Peshkatari mund të vendosë kur të shkojë në det, vendndodhjen e peshkimit, deri te mënyra e shitjes së kapjes.

Në këtë moment, ekzistojnë disa platforma digjitale për marketing ose madje mund të kryejnë cloud fishing—bashkëpunim në peshkim të koordinuar përmes aplikacionit. Kjo e lehtëson peshkatarin për të shitur direkt tek konsumatori (direct-to-consumer).

2. Të ardhura konkurruese dhe të qëndrueshme

Nëse ekziston një supozim i përgjithshëm se të ardhurat e peshkatarit janë të vogla, kjo nuk është gjithmonë e vërtetë. Në aspekt ekonomik, sektori i peshkimit ende ka potencial të madh.

Një peshkatar i aftë mund të krijojë më shumë se Rp500 mijë në ditë në sezonin e kulmit. Nëse llogaritet, të ardhurat e peshkatarit mund të tejkalojnë pagën minimale të punës urbane.

Me strategji efikase të kapjes, përdorimin e mjeteve të kapjes miqësore me mjedisin, dhe akses direkt në treg, një peshkatar mund të marrë të ardhura ditore ose javore të qëndrueshme dhe të përshtatshme.

Si shembull, peshkatarët që kapin kalamar ose homar me teknika selektive dhe shesin direkt tek eksportuesit mund të fitojnë të ardhura neto ditore midis Rp500 mijë deri në Rp1 milion.

Në sistemin e kooperativave ose komuniteteve. Ata gjithashtu mund të përfitojnë nga ndarja e fitimit, akses në kapital, dhe sigurime shoqërore.

---

Pagat nuk rritet kurrë. Promovimi duhet të transferohet në një kompani tjetër. Skripsi ende nuk është miratuar. Dietë strikte, pesha nuk bie gjithashtu. Mjedisi i punës është toksik, shefi është narsist. Pagat e këtij muaji duhet të ndahet për prindërit dhe fëmijët. Dua një jetë të qëndrueshme, shpenzimet janë të shtrenjta. Njoftimet e zyrës bien deri në mesnatë. Gjen Zilenials jetojnë mes ndërhyrjeve teknologjike, konkurrencës së ashpër, dhe dëmtimit të mjedisit.

Ndërgjigju ‘Lika Liku Zilenial’ duke analizuar plotësisht problemet tuaja bazuar në hulumtime dhe këshilla të ekspertëve.

---

Me menaxhim të mirë financiar dhe diversifikim të biznesit (si përpunimi, turizmi bregdetar, ose edukimi për konservimin), profesioni i peshkatarit mund të bëhet një rrugë ekonomike premtuese për të rinjtë.

3. Mundësitë e inovacionit teknologjik

Teknologjia ka ndryshuar pamjen e sektorit të peshkimit. Nga GPS dhe sonarët për gjetjen e peshkut, aplikacionet e motit detar, deri te sistemet e ankandit dixhital bazuar në blockchain, të rinjtë kanë mundësi të mëdha për të zhvilluar ekosistemin teknologjik detar. Për shembull, duke krijuar startup të bazuar në teknologji që mund të lidhë peshkatarët tradicionalë me tregun global përmes platformave dixhitale.

Me një sistem të integruar që nga regjistrimi i të ardhurave nga kapja, gjurmimi i zinxhirit të furnizimit, deri te qasja te blerësit ndërkombëtarë, prezenca e start-up-ve mund të ndihmojë mijëra peshkatarë të rrisin të ardhurat e tyre në mënyrë të dukshme.

Inovacionet të tilla hapin rrugë për brezin e ri me sfond teknologjik, biznes digjital, ose madje dizajn komunikimi vizual për të hyrë në sektorin e peshkimit—jo vetëm si aktorë, por si ndryshues të ekosistemit.

4. Akses i hapur në tregun global

Tregu i eksportit për produktet e peshkimit të Indonezisë vazhdon të rritet. Komoditet si ton, karkaleca, dhe goca kanë kërkesë të lartë nga vende si Japonia, Shtetet e Bashkuara të Amerikës, dhe Bashkimi Evropian. Megjithatë, ky treg kërkon përmbushje të standardeve të cilësisë, qëndrueshmërisë, dhe sistemit të gjurmueshmërisë.

Të rinjtë të cilët janë të ndërgjegjshëm digjital dhe kanë njohuri për rregulloret globale kanë avantazhin për të përmbushur kërkesat e këtij tregu. Nuk është pak peshkatarë të rinj që tani bëjnë eksport të vogël në mënyrë të pavarur përmes rrugëve ligjore me mbështetjen e kooperativave ose shoqatave. Ata nuk shesin vetëm peshk, por edhe histori, vlera të qëndrueshmërisë, dhe cilësinë e produkteve të standardizuara.

5. Roli strategjik në konservim dhe qëndrueshmëri

Deti i Indonezisë po përballet me presion të madh, duke filluar nga mbingarkesa e kapjes së peshkut (overfishing), ndryshimet klimatike, dhe praktika të paligjshme (peshkimi IUU). Të jesh peshkatar sot nuk është vetëm për kapjen e peshkut, por edhe për të mbajtur ekosistemin detar të qëndrueshëm.

Të rinjtë që hyjnë në peshkim—me njohuri për konservimin, rregulloret, dhe teknologjinë—mund të bëhen aktorë të rëndësishëm në ruajtjen e burimeve të gjalla detare.

Ftojnë të rinjtë të bëhen peshkatar

Në fakt, për të tërhequr interesin e të rinjve për t’u bërë peshkatar, qeveria duhet të forcojë politikat afirmative. Programet e trajnimt bazuar në kompetenca, inkubimi i bizneseve të peshkimit me bazë teknologjike, dhe forcimi i kooperativave të të rinjve peshkatarë mund të jenë zgjidhja fillestare.

Qeveria gjithashtu duhet të rrisë qasjen në teknologji. Për shembull, duke ofruar një akses më të gjerë për peshkatarët në zonat bregdetare në internet dhe pajisje digjitale. Kjo hap mundësi për të hyrë në tregjet globale dhe për të rritur efikasitetin operacional të tyre.

Me politika të duhura, trajnim të përshtatshëm dhe përdorim më të mirë të teknologjisë, ne mund të hapim mundësi të reja për të rinjtë për t’u kthyer në det.

---