Dedi Mulyadi ndalon mësuesit të japin detyra shtëpie: A ulet barrëa e nxënësve apo humbet pavarësia në mësim?

Guvernatori i Java Barat, Dedi Mulyadi, kohët e fundit zbuloi një politikë të re në sektorin arsimor që shkaktoi debate të ndryshme. Duke filluar nga qershori 2025, të gjithë nxënësit në këtë provincë nuk do të marrin më detyra shtëpie (PR).

Kjo politikë synon të lehtësojë presionin akademik që zakonisht nxënësit sjellin në shtëpi dhe të ofrojë më shumë hapësirë për relaksim, lojë dhe ndërtimin e marrëdhënieve sociale si dhe afërsinë familjare. Dedi Mulyadi thekson se procesi i mësimit duhet të përfundojë plotësisht në shkollë, ndërsa shtëpia duhet të jetë vendi ku zhvillohet emocionalisht dhe bashkëpunimi social i fëmijëve.

Pra, a është vendimi për heqjen e detyrave shtëpie i duhur?

Në episodin më të fundit të SuarAkademia, diskutuam me Ulfah Alifia (Uli), kërkues i avancuar nga Instituti i Kërkimit SMERU Research Institute për këtë politikë.

Uli mendon se ky vendim duhet të kundërshtohet. Edhe pse ulja e barrës së mësimit për nxënësit nuk është diçka e keqe, ai pyet arsyet e kësaj politike: a është bazuar në kërkime të sakta apo është thjesht një imitim i vendeve të zhvilluara pa marrë parasysh faktorët e tjerë të rëndësishëm për arsimin.

Sipas Uli, historikisht, detyra shtëpie konsiderohet si mjet për thellimin e kuptimit të materialit mësimor dhe për të nxitur pavarësinë në mësim. Megjithatë, praktika në terren tregon se detyrat shpesh nuk janë të dizajnuara me strategji pedagogjike të qarta dhe shpesh bëhen përsëritje të detyrave pa kuptim, duke shtuar vetëm barrën mbi nxënësit.

Uli gjithashtu mendon se detyrat shtëpie duhet të shërbejnë si një mjet për vlerësimin e procesit mësimor nga ana e mësuesit. Sipas tij, me dhënien e detyrave, një mësues mund të vlerësojë nëse procesi i mësimit është i suksesshëm dhe nëse të gjithë nxënësit kanë kuptuar materialin.

Sipas Uli, në mënyrë ideale, detyrat shtëpie duhet të shërbejnë si një mjet për vlerësimin e procesit të mësimit dhe jo si një tregues i kuptimit të nxënësve për atë që është mësuar.

Uli është i shqetësuar se detyrat shtëpie mund të kthehen vetëm në një formalitet administrativ, duke humbur funksionin e tyre si mjet mësimor efektiv. Ai shikon se si shpesh detyrat përdoren si një standard për kuptimin e nxënësve në procesin mësimor.

Nëse kjo politikë e heqjes së detyrave shtëpie do të zbatohet, Uli mendon se duhet të shoqërohet me reforma strukturore që të forcojnë kapacitetin dhe profesionalizmin e mësuesve. Sipas tij, faktorë si infrastruktura arsimore, kurrikula dhe cilësia e mësuesve janë gjithashtu të rëndësishme për t’u menduar.

Uli mendon gjithashtu se qeveria ka detyra të tjera më urgjente, si për shembull, si të rritet interesimi i nxënësve për të mësuar në mënyrë më të theksuar. Ai thekson rëndësinë e krijimit të metodave të mësimit më tërheqëse dhe kuptimplote, që stimulojnë kuriozitetin dhe zhvillojnë aftësitë kritike të të menduarit.

Si përfundim, Uli shpreh se heqja e detyrave shtëpie do të çojë vetëm në uljen e barrës dhe nuk do të rrisë interesin për mësim nëse nuk shoqërohet me përmirësime në sektorë të tjerë. Pra, heqja e detyrave shtëpie nuk do të rrisë automatikisht cilësinë e arsimit.

Dëgjoni episodin e plotë vetëm në SuarAkademia — biseda të gjalla për çështjet e fundit, me akademikë.