Ekonomitë e SHBA dhe Evropës varen shumë nga emigrantët – dekada të të dhënave zbulojnë sasinë

Ndërsa retorika kundër imigracionit po rritet në të gjithë Evropën dhe Shtetet e Bashkuara, është jetike që të shikojmë përtej frikës dhe të analizojmë atë që vërtet po ndodh. Ndërsa lëvizja njerëzore shpesh paraqitet si një barrë, e vërteta është krejt e kundërta. Ajo është një shtytës thelbësor i rritjes ekonomike, reziliencës demografike dhe kohezionit kulturor.

Ignorimi i këtij fakti nuk është vetëm një gabim kalkulimi – ai shkon kundër dëshmis empirike dhe parimeve demokratike që shoqëritë moderne pretendojnë të mbrojnë.

Migrimi nuk është asnjë anomal i shekullit të 21-të. Nga diasporat mesdhetare të antikitetit deri te migrimet masive të shekullit të 20-të, historia njerëzore është përcaktuar nga lëvizja. Qytetet-shtete, perandoritë koloniale dhe shtetet moderne janë ndërtuar – dhe rindërtuar – përmes lëvizjes së njerëzve, gjuhëve, njohurive dhe mallrave. Paraqitja e lëvizjes njerëzore si një kërcënim injoron këtë model historik, dhe përpiqet ta kthente përjashtimin – izolimin – në rregull.

Çdo diskurs politik që paraqet migrantët si ndërhyrës, në vend që si qytetarë potencialë ose agjentë ekonomikë, është një deformim i rrezikshëm, jo vetëm në aspektin moral por edhe në atë strategjik.

Migrimi nxit ekonomitë

Në vitin 2016, një analizë nga Instituti Global McKinsey nxori disa përfundime bindëse. Ndërsa migrantët përbënin vetëm 3.3% të popullsisë globale në vitin 2015, ata gjeneruan 9.4% të PBB-së globale atë vit – rreth 6.7 trilion dollarë. Vetëm në Shtetet e Bashkuara, kontributi i tyre arriti rreth 2 trilion dollarë.

Studimet më të fundit e konfirmojnë këtë. Fondi Monetar Ndërkombëtar (FMN) vlerëson në vitin 2024 se rrjedhat neto të migracionit drejt zonës euro midis 2020 dhe 2023 – duke përfshirë miliona refugjatë ukrainas – mund të rrisin PBB-në potenciale të rajonit me një shtesë prej 0.5% deri në vitin 2030. Kjo nuk është një shumë e vogël, pasi përfaqëson rreth gjysmën e të gjitha rritjeve të pritshme potenciale. Pa migracion, horizonti ekonomik i Evropës do të ishte shumë më i kufizuar.

Lexo më shumë: Imigrantët në Evropë dhe Amerikën e Veriut fitojnë 18% më pak se vendasit – ja pse

Punëtorë, inovacion, rritje

Në SHBA, më shumë se 31 milionë emigrantë ishin pjesë e tregut të punës në vitin 2023 – 19% e totalit, sipas Këshillit për Marrëdhënie me Jashtë. Përdorimi i tyre (që do të thotë përqindja e popullsisë në moshë pune që është aktive në tregun e punës) ishte 67%, krahasuar me 62% të punëtorëve vendas. Kjo ndryshim tregon një kontribut të pabarabartë në të ardhurat tatimore, konsumimin vendas dhe dinamikën ekonomike në përgjithësi.

Statistikat gjithashtu tregojnë se emigrantët nuk konkurrojnë në një terren të barabartë: ata kanë tendencë të punojnë në vende të kërkuara fizikisht, ose në ato që nuk mbulohen nga vendasit. Kjo forcon idenë se ata plotësojnë, në vend që të zëvendësojnë, punëtorët vendas. Ky rol bëhet edhe më i rëndësishëm në kontekstet e punësimit të plotë ose të plakjes së popullsisë.

Migrimi dhe inovacioni

Migrimi sjell jo vetëm punëtorë, por edhe ide të reja. Sipas Forumit Ekonomik Botëror, imigrantët në SHBA janë 80% më të prirur të fillojnë biznese të reja sesa njerëzit e lindur aty, dhe më shumë se 40% e kompanive Fortune 500 janë themeluara nga migrantë ose pasardhësit e tyre.

Ky model përsëritet në akademi dhe teknologji: një përqindje e rëndësishme e patentave të paraqitura në Shtetet e Bashkuara kanë të paktën një shpikës të huaj. Universitete kryesore të vendit gjithashtu varen nga studentët ndërkombëtarë për të mbështetur programet e tyre të shkencës, teknologjisë, inxhinierisë dhe matematikës. Me fjalë të tjera, mbyllja e kufijve do të thotë mbyllja e derës për inovacionin.

Në Bashkimin Evropian, ndikimi i tyre nuk është më pak i rëndësishëm. Sipas raportit të FMN 2024, midis 2019 dhe 2023, dy të tretat e vendeve të punës të reja u plotësuan nga migrantë jashtë BE-së. Këto statistika hedhin poshtë idenë se migrantët “vjedhin vende pune”. Përkundrazi, ata plotësojnë vakancat strukturore që as automatizimi as tregu i brendshëm nuk kanë qenë në gjendje t'i mbushin.

Gjithashtu, OECD paralajmëroi në vitin 2025 se nëse më shumë gra, të moshuar dhe migrantë nuk futen në tregun e punës, rritja e PBB-së për frymë në vendet anëtare mund të bjerë nga 1% në vit (2000-2020) në vetëm 0.6% deri në vitin 2060. Përkundrazi, një politikë migratore më gjithëpërfshirëse mund të shtojë të paktën 0.1 pikë përqindjeje në rritjen vjetore.

Dërgimi i parave në shtëpi

Raporti Vjetori i Migracionit Botëror 2024 konfirmoi se remitencat globale – migrantët që dërgojnë para familjeve të tyre në vendin e origjinës – arritën në 831 miliardë dollarë në vitin 2022, një rritje më shumë se 650% që nga viti 2000.

Kjo tejkalon ndihmën zyrtare për zhvillim dhe madje, në shumë raste, investimet e huaja direkte. Megjithatë, ato kryejnë një funksion të ngjashëm – remitencat kryesisht investohen në shëndetësi, arsim dhe banesa.

Ata janë, në fakt, një rishpërndarje globale e pasurisë që nuk kalon nëpër asnjë sistem multilaterale. Për njerëzit që i marrin, ndikimi i tyre është stabilizues, dhe thellësisht njerëzor.

Duke parë përpara

Kjo nuk është vetëm një çështje ekonomike. Kur retorika politike dhe sociale fillon të përjashtojë ata që perceptohen si të huaj, ajo minon aftësinë e tyre për t’u përshtatur dhe për të ndryshuar. Injorimi i provës vjen me një kosto të madhe, e cila mund të përmbledhet në tri fusha:

1. Humbje ekonomike: ulja e emigracionit do të thotë të heqësh dorë nga një burim struktural të rritjes, inovacionit dhe qëndrueshmërisë fiskale.

2. Pa stabilitet social: diskursi anti-immigracion ushqen stigmat që shkëputin bashkëjetesën dhe dobësojnë kohezionin social.

3. Dobësi gjeopolitike: më pak emigracion do të thotë humbje të ndikimit në një botë që po përcaktohet gjithnjë e më shumë nga konkurrenca intensive për talent dhe kapital njerëzor.

Lajmi i mirë është se ekzistojnë zgjidhje të provuara dhe të testuara. Nga përmirësimi i proceseve të akreditimit profesional deri te sistemet rajonale të koordinimit të migracionit, tashmë ekzistojnë mjete të disponueshme për qeveritë. Sfida është një çështje politike dhe, mbi të gjitha, narrativi. Opinioni publik – i cili formohet nga retorika politike – duhet të njohë dhe të pranojë vlerën e lëvizjes njerëzore si pjesë e kontratës sonë shoqërore bashkëkohore.

Siç thekson saktë Forum Global Ekonomik, migrimi nuk është një problem për t’u zgjidhur, por një pasuri strategjike për t’u menaxhuar inteligjentisht dhe njerëzisht. Të nënvlerësosh atë është të minosh themelet e zhvillimit global në shekullin XXI.