Imazhi i fuqisë së Ushtrisë së SHBA-së dhe valëzimi i flamurit nuk bind të Rinjët Z, të lodhur nga dhuna me armë − dhe shifrat afatgjata të rekrutimit e tregojnë këtë

Ushtria do të festojë 250-vjetorin e saj të shtunën, më 14 qershor 2025, me një parade në Uashington, D.C., ku rreth 6,600 ushtarë dhe pjesë të rënda të pajisjeve ushtarake do të kalojnë nëpër rrugë. Qëllimi i paradës është të tregojë historinë dhe fuqinë e Ushtrisë.

“Do të jetë e pabesueshme,” tha së fundmi Presidenti Donald Trump. Ditëlindja e 79-të e Trump gjithashtu ndodh më 14 qershor.

Pavarësisht festimeve, megjithatë, parada do të ndodhë në mes të kohërave të vështira për ushtrinë e SHBA-së, pasi ajo po përjeton një rënie shumëvjeçare në numrin e rekrutimeve. Përballë një pandemie dhe një tregu të fuqishëm të punës civile, Ushtria, Ajri dhe Marina të gjitha nuk arritën qëllimet e tyre të rekrutimit në vitin 2022 dhe 2023. Në vitin 2022, Ushtria nuk arriti kuotën e saj me 25%.

Në vitin 2024, Ushtria amerikane arriti objektivin e rekrutimit, gjë që mbështet argumentin se ndryshimi nuk është për shkak të Trumpit, pasi nivelet e rekrutimit filluan të rriten përsëri para rizgjedhjes së tij. Por në disa raste, ushtria amerikane ka arritur objektivat e rekrutimit duke ulur shifrat e qëllimeve.

Dhe si studjues i terrorizmit dhe dhunës së qëllimshme, unë besoj se një lexim i kujdesshëm i të dhënave të disponueshme mbi rekrutimin ushtarak sugjeron se dhuna me armë në SHBA mund të jetë kryesisht për faj të mungesës së interesit për t’u bashkuar me ushtrinë.

Të dhënat mbi dhunën me armë

Pavarësisht nga politika personale e secilit, të dhënat mbi dhunën me armë në SHBA bëjnë lexim të dhimbshëm.

Gati 47,000 amerikanë vdiqën nga plagë me armë në vitin 2023. Në vitin 2022, kishte 51 sulme në shkolla ku studentët u plagosën ose u vranë nga armët. Dhe plagët me armë janë shkaku kryesor i vdekjes për amerikanët midis moshës 1 dhe 19 vjeç.

Të dhënat mbi perceptimet e dhunës me armë janë po aq tronditëse, veçanërisht mes të rinjve amerikanë midis moshës 14 dhe 30 vjeç.

Katër nga pesë rinj amerikanë besojnë se dhuna me armë është një problem, dhe 25% kanë përjetuar mbyllje të vërtetë të shkollave për shkak të sulmeve me armë, sipas të dhënave të përmbledhura nga Everytown for Gun Safety, ku unë shërbej si koleg i mbijetuarve, Southern Poverty Law Center dhe Laboratori i Kërkimeve dhe Inovacionit për Polarizimin dhe Ekstremizmin të Universitetit Amerikan.

Për më tepër, këto perceptime kanë ndikime të konsiderueshme në shëndetin mendor të të rinjve dhe ndjenjën e tyre të sigurisë. Studimet kanë lidhur shqetësimin për sulmet në shkolla ndërmjet të rinjve me nivele më të larta të ankthit dhe çrregullimeve të lidhura me trauma.

Siç tha Arne Duncan, i cili shërbeu si sekretar i arsimit të Presidentit Barack Obama gjatë tragjedisë së Sandy Hook, në vitin 2023: “Fatkeqësisht, ajo që tani bashkon të rinjtë në të gjithë vendin nuk është gëzimi i muzikës, ose sportet, ose çfarëdo tjetër, është vërtet dhimbja e përbashkët e dhunës me armë – dhe ajo kalon përmes racës, klasës, gjeografisë dhe ekonomisë.”

Kërcënim për sigurinë kombëtare

Gjatë viteve të fundit, anketa të kryera nga rinjtë e Gjeneratës Z, të lindur midis vitit 1997 dhe 2012, sugjerojnë se shëndeti mendor dhe sulmet masive janë ndër çështjet më të rëndësishme politike që motivojnë këtë grup votuesish.

Dhuna me armë zjarri, me fjalë të tjera, është një emergjencë kombëtare e sigurisë, duke dobësuar aftësinë e qeverisë së SHBA për të mbrojtur qytetarët e saj në shkollat, vendet e adhurimit dhe komunitetet e tyre.

Siç shkroi ish Gjenerali i Marinës, John Allen në vitin 2019: “Amerikanët sot janë më të prirur të përjetojnë dhunë me armë në shtëpi sesa në shumë nga vendet ku kam shkuar në emër të mbrojtjes së kombit tonë.”

Rishkrimi i kulturës amerikane

Në përputhje me këtë, dhuna me armë ka minuar patriotizmin amerikan, duke korrozionuar fuqinë e butë të qeverisë së SHBA-së brenda kufijve të saj. Gjenerata Z, e cila disa e quajnë si “gjenerata e mbylljes,” shpesh përçmohet si më pak patriotike se paraardhësit e saj.

Gjithashtu, besimi në përjashtueshmërinë amerikane po bie mes milenialëve, të lindur midis 1981 dhe 1996. Kjo perceptim shoqërohet me më pak besim në angazhimin global të SHBA-së dhe efikasitetin e zgjidhjeve ushtarake.

Kultura amerikane ka qenë prej kohësh nëpërkëmbur shërbimin ushtarak, me rekrutët të tërhequr nga filmat aksion dhe premtimet e kthimeve heroike në SHBA. Por kultura amerikane sot po ri-ndërtohet në një të vuajtur, të dhunshëm dhe viktimë.

Një frikë nga dhuna

Dhuna me armë shkatërron tolerancën e të rinjve ndaj dhunës që përcakton një karrierë në ushtrinë amerikane.

Anketimet e brendshme të ushtrisë amerikane për të rinjtë amerikanë tregojnë se “tre arsyet kryesore që të rinjtë përmendin për të refuzuar regjistrimin ushtarak janë të njëjtat në të gjitha shërbimet: frika nga vdekja, shqetësimet për çrregullimin post-traumatik dhe largimin nga miqtë dhe familja — në këtë renditje.”

Gjenere që tashmë vuajnë nga një ndjenjë e shkatërruar e sigurisë dhe vendit nuk e shohin ushtrinë si një opsion të mundshëm.

Shpjegimet që jep Departamenti i Mbrojtjes i SHBA-së për nivelet e ulëta të rekrutimit përqendrohen në mungesën e pasionit ose urrejtjen ndaj Amerikës.

Republikanët, duke përfshirë Sekretarin e Mbrojtjes Pete Hegseth, kanë fajësuar “wokeness” të nivelit të ulët të rekrutimit.

Dhe deklaratat e administratës Trump rreth përmirësimit të numrit të rekrutimeve gjatë muajve të fundit injorojnë si një valë të vonë në epokën e Biden pas një rënieje pandemike ashtu edhe realitetin që numrat mbeten të ulur për shkak të uljeve të përsëritura të qëllimeve të rekrutimit nga shërbimet ushtarake.

Shumë rrallë debatohet publikisht sot për pyetje introspektive rreth tërheqjes objektive të shërbimit ushtarak ose dëshirës për dhunë ndër të rinjtë. Problemi, besoj, nuk është se të rinjtë nuk janë patriotë mjaftueshëm – është se ata tashmë kanë luftuar një luftë, çdo ditë, për gjithë jetën e tyre.

Duke kundërshtuar rënien në rekrutim, atëherë, ushtria mund të përmirësojë ndjeshmërinë e saj ndaj këtyre shqetësimeve të rëndësishme.

Dëshirimi i theksuar i gamës së karrierave brenda shërbimeve që nuk përfshijnë luftë frontale dhe rrezik fizik mund të inkurajojë më shumë rekrutë të mundshëm të reluktueshëm të ofrojnë ndihmën e tyre.

Mbështetja për shëndetin mendor gjithashtu mund të bëhet një element thelbësor e trajnimit dhe stilit të jetës ushtarake − jo vetëm një burim për ata që përballen me efektet e fshehura të jetës në radhë. Inkurajimi i atyre që vuajnë nga problemet e shëndetit mendor të trajtueshme për të kërkuar kuptim në shërbim mund të rrisë gjithashtu numrin e rekrutimeve.