Si ndiheni për të bërë provime? Hulumtimi ynë zbuloi 4 lloje të provuesve

Nëse do të duhet të bëje një test, si do të përgjigjeshe? A do të shijonit mundësinë për të demonstruar njohuritë tuaja? Apo do të shqetësoheshe se do të mungoje shenja dhe do të turpëroheshe?

Hulumtimi na tregon se qëndrimet e studentëve ndaj marrjes së testeve ose provimeve mund të ndikojnë në performancën e tyre. Kjo është për shkak se ajo që ata mendojnë për veten, pyetjet e testit, dhe pasojat e testit mund të ndikojnë në motivimin dhe fokusin e tyre gjatë testit.

Deri më tani, kjo kërkim është kryesisht duke ndarë studentët në dy lloje kryesore të marrësve të testeve. Një grup i sheh testet si një sfidë me të cilën mund të përballen. Tjetri i sheh testet si një kërcënim që nuk do të mund ta menaxhojnë.

Por disa studime kanë sugjeruar këto ndarje mund të jenë shumë të përgjithshme për t'u dhënë studentëve mbështetje të dobishme.

Në studimin tonë të ri, më të madhin e këtij lloji, ne eksploruam studentët australianë të shkollës së mesme duke bërë një test shkencor. Duke kapur të dhëna të ndryshme psikologjike, si valët e trurit të studentëve dhe përgjigjet ndaj stresit, gjetëm se ekzistojnë katër lloje të marrësve të testeve.

Studimi ynë

Ne studiuam 244 nxënës meshkuj dhe femra nga tri shkolla të Sydneit në vitet 8 deri në 10 ndërsa bënin një test shkencor.

Kjo është studimi më i madh i këtij lloji që grumbullon informacione të ndryshme mbi aktivitetin e valëve të trurit të studentëve, përgjigjet fiziologjike dhe qëndrimet e raportuara vetë ndërsa ata po bëjnë një test.

Kjo është e rëndësishme sepse ky lloj kërkimi zakonisht kryhet në laboratorë me makina të rezonancës magnetike funksionale (fMRI), një ambient shumë ndryshe nga një klasë e vërtetë. Qasja jonë na lejojë të kemi një pamje të plotë mbi indikatorët psikologjikë të ndryshëm që veprojnë kur studentët bëjnë një test.

Studentët ishin pjesë e një projekti më të madh kërkimor që shikonte angazhimin në shkencë. Testi u zhvillua nga ekipi ynë i kërkimit, me udhëzime nga mësuesit e shkencës.

Si e organizuam kërkimin tonë

Studentët vishnin një kufje elektroencefalogrami (EEG) gjatë testit për të kapur aktivitetin e trurit të tyre, përmes valëve alfa dhe valëve theta.

Valët alfa matën sa shumë studentët po përqendroheshin në test dhe valët theta shikuan përpjekjen në kujtesën e tyre të punës (të cilën studentët duhet ta përdorin për të zgjidhur problemet në një test). Të dyja këto kapacitete mund të ndërpriten nëse një person ndjehet i kërcënuar ose i stresuar.

Studentët gjithashtu vishnin një unazë biometrike që matte gjëndrat e djersës së tyre. Në studimin tonë, shkallët më të ulëta të “aktivitetit elektrodermal” treguan një gjendje më të qetë dhe më pozitive, ndërsa shkallët më të larta treguan stres.

Gjatë mesit të testit, studentët raportuan sa të sigurt ndjeheshin për përmbushjen e kërkesave të testit dhe sa të shqetësuar ndjeheshin për mos përmbushjen e kërkesave.

Pastaj përdorëm një teknikë statistikore të quajtur analiza e profileve të fshehura për të na ndihmuar të identifikojmë lloje të ndryshme të personave që bëjnë testin. Kjo teknikë u mundëson studiuesve të identifikojnë nëngrupe bazuar në variabla të caktuara.

4 lloje të kandidatëve për test

Ne ishim në gjendje të identifikonim katër grupe studentësh që kishin modele të ndryshme në këto masa të ndryshme.

1. Ecësit e sigurt: këta studentë bënë testin “me vetëbesim”. Ata raportuan besim të lartë dhe ankth të ulët, dhe regjistruan një ekuilibër optimal të vëmendjes dhe kujtesës së punës. Matjet e shiritit të tyre të dorës treguan se ata ishin të qetë. Ata përbënin 27% të grupit.

2. Luftëtarët e sigurt: gjithashtu raportuan se ishin të sigurt dhe me ankth të ulët, por të dhënat e tjera sugjeruan se ata po luftonin pas skenave. Matjet e shiritit të dorës sugjeruan se sistemi i tyre “luftos ose ik” ishte i zgjuar. Valët e trurit të tyre gjithashtu treguan se kujtesa e tyre e punës nuk kishte aq shumë kapacitet për të zgjidhur probleme sa ecësit e sigurt, gjë që gjithashtu tregon një nivel stresimi. Ata përbënin 8% të grupit.

3. Ambivalentët: këta studentë ishin mesatarë në të gjitha indikatorët, duke reflektuar që ata nuk e panë testin si një sfidë ose kërcënim. Ata përbënin 38% të grupit.

4. Frikacakët: raportuan besim të ulët dhe ankth të lartë. Matjet e shiritit të dorës treguan se ata ishin të stresuar, dhe matjet e valëve të trurit treguan se ata nuk po drejtonin shumë drejtim në testin aktual. Ata përbënin 27% të grupit.

Si performuan këta kandidatë në test?

Pastaj, ne shikuam performancën në test për secilin prej këtyre katër kandidatëve. Nuk është befasuese, ecësit e sigurt ishin ata që arritën më shumë. Luftëtarët e sigurt gjithashtu bënë mirë në test, por jo aq mirë sa ecësit e sigurt. Ambivalentët rezultuan më poshtë në test, por jo aq poshtë sa frikacakët.

Këto rezultate u matën kundrejt rezultateve të mëparshme shkencore të studentëve (në testet dhe detyrat shkollore), sepse ne dëshironim të dinim nëse studentët performonin mbi ose nën nivelin e tyre të zakonshëm. Kjo ishte për të siguruar që matnim ndikimin e qasjes psikologjike të studentëve ndaj testit, në vend që thjesht sa të mirë janë ata në shkencë.

Të gjitha së bashku, gjetjet tona sugjerojnë se besimi në vetvete, përballja me mendimet frikësuese, dhe një mendje e qartë për t’u përqendruar në detyrë, vendosin studentët në pozicionin më të fortë për të performuar mirë.

Çfarë mund të bëjnë mësuesit?

Gjetjet tona gjithashtu ofrojnë udhëzime për mësuesit për të synuar faktorët që përcaktuan kandidatët për test.

• Për të ndihmuar ndërtimin e vetëbesimit, mund të mësohen studentët se si të sfidojnë dyshimet mbi veten. Kjo mund të përfshijë kujtimin e studentëve për pikat e tyre të forta ndërsa afrohen në test. Për shembull, studentët mund të reflektojnë mbi sa mirë kanë kryer eksperimente në mësimet e shkencës nëse testi përfshin pyetje në lidhje me ato eksperimente.

• Për lehtësimin e ankthit, studentët mund të mësohen mënyra konstruktive për të menduar rreth punës së vështirë shkollore. Për shembull, studentët mund t'u kujtojnë vetes njohuritë që kanë mësuar dhe që do të jenë të dobishme. Studentët gjithashtu mund të mësohen të përdorin ushtrime të frymëmarrjes dhe ndërgjegjësimit për të lehtësuar stresin. Kjo mund të zvogëlojë përgjigjen fizike të stresit dhe të ndihmojë përqendrimin e vëmendjes tek detyra në dorë.

• Për optimizimin e memorjes së punës, për vlerësimet në klasë mësuesit mund të përshtatin testin me aftësitë dhe njohuritë e mëparshme të studentëve. Kjo do të thotë që testi është mjaft sfidues, por jo aq i mbingarkueshëm sa të rëndojë jashtëzakonisht memorjen e punës ndërsa ata zgjidhin probleme. Kjo gjithashtu mund të ndihmojë në ndërtimin e vetëbesimit para provimeve të tjera, më të rëndësishme.