Udhëtimi i vetëm për të zbuluar veten: si udhëtimi në solo transformon identitetin e grave

Çfarë do të thotë « udhëtimi në solo » kur je një grua dhe, më shumë se gjithçka, një grua e re ? Përvoja e udhëtimit transformon në mënyrë intime udhëtaren. Udhëtimi bëhet një provë e « empowerment » identitar.

---

Këto vitet e fundit, një tendencë e veçantë ka dalë fuqishëm: gjithnjë e më shumë gra vendosin të udhëtojnë vetëm. Ndër 2014 dhe 2017, numri i grave që udhëtojnë vetëm madje është dyfishuar sipas shifrave të përcaktuara nga Hostel World, duke e çuar përqindjen e udhëtarëve të vetëm në botë në 37 % sot.

Por pas këtij numri fshihet një realitet shumë më kompleks dhe intim sesa një zgjedhje turistike e thjeshtë. Studimi ynë i publikuar kohët e fundit në Current Issues in Tourism, i bazuar në intervista të thelluara me gra « backpackeuse » të moshës 23 deri në 47 vjeç, zbulojnë sa shumë këto përvoja të vetmuara mund të përbëjnë një fuqizim të fuqishëm të identitetit empowerment.

Pse të udhëtosh vetëm?

Duke qenë larg një kërkimi të thjeshtë për aventurë ose shpëtim, udhëtimi në solo shpesh përgjigjet ndaj një dëshire për më mirëkuptim të vetvetes dhe tejkalimin e kufijve të saj. Léa, 29 vjeçe, përmbledh qartë këtë ndjenjë:

« Sot, fizikisht ose mendërisht, kam tejkaluar qartë kufijtë e mia. Nuk mendoja se isha në gjendje të bëja këtë para se të nisesha vetëm. »

Përvoja e këtyre udhëtareve zakonisht zhvillohet në tre faza kryesore që formësojnë qëndrueshëm identitetin e tyre: zbulimi, ndarja dhe përballja me frikërat.

Faza e parë, ajo e zbulimit, shënohet nga eksplorimi i territoreve të reja gjeografike, por edhe personale.

Amélie, 36 vjeçe, shpreh këtë dimension të dyfishtë:

« Udhëtimi vetëm më lejoi të zbuloja veten dhe të takoja njerëz të mrekullueshëm, të cilët do t’i mbaj mend gjithë jetën time edhe nëse nuk i shoh më kurrë. »

Kjo fazë është vendimtare. Larg nga shenjat e tyre të zakonshme, këto gra zbulojnë një autonomi të re dhe një aftësi të papritur për t’u ripërkufizuar.

Momenti i dytë kryesor është ai i ndarjes, shpesh e papritur por gjithmonë intensive. Kjo ndarje shfaqet në forma të ndryshme, qoftë në takimet spontane që bëhen në vend ose përmes shkëmbimeve digjitale me udhëtare të tjera. Fanny, 32 vjeçe, dëshmon për këtë lidhje të fortë me një komunitet të përkohshëm:

« Unë merrja pjesë shumë në grupet e Facebook-ut, për të qetësuar ato që donin të largoheshin. Ishte mënyra ime për të transmetuar atë që kisha përjetuar. »

Udhëtimi i vetëm, paradoksalisht, shpesh tregon të jetë i pasur me takime njerëzore, duke lejuar gratë të ndihen më pak të izoluar në rrugëtimin e tyre.

Ballafaqimi me frikat e veta

Faza e tretë është padyshim më intensive: bëhet fjalë për ballafaqimin me frikat dhe rreziqet. Udhëtari i vetëm dhe padyshim edhe udhëtarja e vetme, ekspozohen ndaj shumë vështirësive, siç shpjegon Leina, 24 vjeçe:

« Përvoja më e veçantë më ndodhi gjatë udhëtimit tim të parë në mënyrë të pavarur. Ishte në Londër dhe isha vetëm 18 vjeçe. U udhëtoja vetëm me çantën time. Shkova në një hostel dhe më afrohej një zotëri shumë insistues, rreth pesëdhjetëvjeçar… Filloi duke më ofruar diçka për të pirë… dhe kjo më bëri shumë të pakëndshme. Deri atëherë, isha mësuar të udhëtoja e shoqëruar dhe për këtë arsye, fillova të pyesja shumë: a ishte sjellja e tij normale? Jo normale?… Nuk kisha orientim dhe u mbështeta në ndjenjën time intuitiv… Prandaj vendosa të shkoj të flas me recepsionisten me të cilën kisha krijuar një miqësi dhe i përshkrova situatën. Recepsionistja më tha se nuk isha e para që ky burrë i kishte afruar në këtë mënyrë dhe më këshilloi të largohem. Ky burrë gjithashtu mori një paralajmërim dhe u informua se në rast të një paralajmërimi tjetër, do të dëbohej. »

Madje edhe pse të gjitha theksojnë se këto rreziqe ekzistojnë po aq jashtë udhëtimit, vetmia gjatë udhëtimit, fakti që nuk ke orientimet dhe mbështetjet e zakonshme, e kthen momentet e vështira në prova të veçanta. Romane, 25 vjeçe, tregon:

« Ajo që është e rrezikshme, është, për shembull, drejtimi në Shqipëri… autobuset shkojnë shumë shpejt atje, dera është e hapur! Rrugët janë shumë të rrënda mes fshatrave dhe autobusët qarkullojnë shumë pranë buzës së rrugës… Është shumë impresionuese, ndjen se rreziku është i menjëhershëm. »

Ky ballafaqim me rrezikun mund të ndihmojë kështu për të forcuar besimin dhe sigurinë e tyre. Fanny, 24 vjeçe, shprehet kështu:

« Kjo më bëri më të fortë në karakter, më kokëfortë… Kjo forcoi tiparet e personalitetit tim, fitova besim në vetvete. Pavarësisht vështirësive, gjithmonë ekziston një zgjidhje… Nëse humbas në një qytet, nëse nuk kam më telefon, do të gjej dikë që më ndihmon, gjithmonë do të gjej një zgjidhje. »

Kthehu e ndryshuar

Kur kthehen, gratë përmendin sistematikisht një transformim të dukshëm të identitetit të tyre. Këto ndryshime lidhen kryesisht me tri aspekte kryesore: të rritesh, të rindërtohesh dhe të shihësh botën ndryshe. Nocioni i “të rritesh” kthehet shpesh në dëshmitë e tyre, duke shprehur një ndjenjë të pjekurisë, fitimi të besimit dhe autonomisë. Kjo ndjenjë shpesh shoqërohet me një ndërgjegjësim të ri për burimet e tyre të brendshme.

Aspekti i dytë, rindërtimi personal, ndodh shpesh pas një prove jete, si një ndarje sentimentale ose humbje e punës. Sabrina, 36 vjeçe, ilustron në mënyrë të përsosur këtë situatë:

« Isha në një kthesë të jetës sime pas një ndarje dashurie. Udhëtimi i vetëm ishte një mënyrë për të u rikuperuar, për të rifituar tokën nën këmbë. U rindërtova. »

Së fundi, këto udhëtime ndryshojnë në mënyrë të qëndrueshme perceptimin e tyre për botën dhe të tjerët. Fanny, 32 vjeçe, shpjegon:

« Me ndihmë të ndalimit, isha e prekshme, dhe në të njëjtën kohë, më pajtoi me botën. Gjeta besimin tek njerëzimi. »

Ky ndryshim i shikimit u jep këtyre grave një hapje dhe një kuptim të ri, shpesh më të thellë dhe më të lumtur.

« Empowerment » identitar, një koncept i ri

Kërkimi ynë nxjerr në pah një koncept inovativ: empowerment identitar.

Ndryshe nga konceptet klasike d’empowerment („empouvoirement”) të përqendruara tek kompetencat ose aftësitë individuale, empowerment identitare përfshin plotësisht dimensionin transformues të identitetit personal përmes përvojës së jetuar.

Ne identifikojmë tre dimensione kyçe të këtij empowerment: rritjen personale (growing), rindërtimin identitar (rebuilding) dhe evolucionin e shikimit ndaj botës (seeing the world differently).

Kjo qasje teorike tregon se empowerment mund të shkojë përtej një forcimi të thjeshtë të aftësive individuale, dhe korrespondon me një rindërtim të vërtetë të vetes, i ndikuar nga kontekstet e veçanta të jetës dhe përvojat e rëndësishme. Ajo quhet atëherë « empowerment identitar ».

Ky proces dinamik pasqyron transformimin identitar të përjetuar gjatë adoleshencës, një periudhë e karakterizuar gjithashtu nga eksplorimi, angazhimi personal dhe kërkimi i një koherence të brendshme. Paralele me adoleshencën thekson sa shumë udhëtimi në vetmi përbën një rite të vërtetë kaluese moderne, duke lejuar gratë të ripërcaktojnë thellësisht identitetin e tyre, pavarësisht nga pritshmëritë dhe normat shoqërore të parapërcaktuara.

Tensionet gjatë kthimit

Megjithatë, ky kthim nuk është gjithmonë i lehtë. Një tension mund të lindë midis identitetit të ri dhe perceptimit të pandryshuar që mbajnë ata rreth tyre. Ashtu si për adoleshentët, vështirësia qëndron në përshtatjen midis imazhit të brendshëm të ri dhe shikimit të jashtëm që ka mbetur i pandryshuar.

Në fund, këto tregime tregojnë se udhëtimi në vetmi tejkalon shumë kuadrin e thjeshtë turistik. Në të vërtetë, është një rite e vërtetë kaluese bashkëkohore që lejon gratë të afirmojnë identitetin e tyre, lirinë dhe vendin e tyre në një shoqëri në vazhdimësi evolucioni. Ky fenomen padyshim meriton të kuptohet më mirë, të mbështetet dhe të vlerësohet në politikat turistike dhe sociale.

Kërkime të reja

Konsiderimi i empowerment identitar përmes udhëtimit të vetmuar të « backpackeuse » kërkon kërkime të reja për të identifikuar përvoja të tjera, nëse ekzistojnë, që kanë të njëjtën fuqi. Ne mund të studjojmë, për shembull, qëndrime të gjata jashtë vendit në kuadër të punës ose studimeve, emigracionin ose ndryshimet radikale të jetës që përfshijnë një përfshirje në kultura ose mjedise shumë të ndryshme.

Do të ishte gjithashtu e përshtatshme të eksplorohet nëse ky empowerment ndihet ndryshe në varësi të variablave kulturore, gjenerate ose socioekonomike, për të thelluar kuptimin e këtij koncepti në zhvillim. Këto pista të reja kërkimi do të lejonin për të përmirësuar këtë teorizim inovativ, por edhe për ta zgjeruar ndikimin e tij konkret, veçanërisht në politikat shoqërore, arsimore dhe turistike. Kjo do të ishte një mundësi për destinacionet dhe aktorët ekonomikë për të njohur më mirë sfidat, nevojat dhe motivimet e këtyre grave udhëtare në vetmi.