Higjiena: A janë mjekrat vendpushime për mikrobet?

Barbet e mëdha shpesh shkaktojnë një përzierje të admirimit, për stilin që i japin mbajtësve të tyre, dhe dyshimit, në lidhje me pastërtinë e tyre dhe problemet me higjienën që mund të shkaktojnë. A është kjo e drejtë, apo jo?

Lëkura njerëzore strehojnë miliarda mikroorganizmash – jo vetëm baktere, kryesisht, por edhe kërpudha dhe viruse. Për më tepër, flokët e fytyrës janë një ambient i përshtatshëm për shumimin e tyre. Studimet kërkimore kanë zbuluar se barbet mbajnë një popullatë mikrobiome shumë të dendur dhe të ndryshme, gjë që ka ndihmuar në përhapjen e idesë se ato janë natyrshëm pak higjienike.

Madje kohët e fundit është lexuar, në faqet e gazetës shumë serioze Washington Post, se një mjekër “mesatare” mund të përmbajë më shumë mikroorganizma sesa disa tualete… A do të thotë kjo se mbajtja e mjekrës paraqet një rrezik shëndetësor?

Një vështrim i kujdesshëm i të dhënave shkencore të disponueshme zbulojnë një realitet më të nuancuar.

Studime kontradiktore

Përbërja mikrobiome e lëkurës ndryshon sipas zonës së konsideruar. Ajo varet nga faktorë të ndryshëm, si temperatura, pH (që tregon karakterin acide ose bazike të një mjedisi), lagështia dhe disponueshmëria e ushqyesve. Mbajtja e mjekrës krijon një mjedis të ngrohtë dhe shpesh të lagësht ku sebumi – dhe ndonjëherë mbetjet ushqimore – mund të grumbullohen, gjë që krijon kushte ideale për shumimin mikrobiomik.

Kjo situatë e favorshme është veçanërisht e përshtatshme për mikroorganizmat, pasi fytyra jonë është gjithmonë e ekspozuar ndaj kontaminimeve të reja, kryesisht përmes duarve tona, të cilat shpesh i mbajmë në fytyrë.

Preokupimet e para shkencore në lidhje me higjienën e mjekrës datojnë mbi pesëdhjetë vjet më parë. Studimet pionere atëherë treguan se flokët e fytyrës mund të mbajnë bakteret dhe toksinat bakteriale, edhe pas pastrimit, gjë që kishte nxitur idenë se mjekra mund të ishte një rezervuar bakterial i rrezikshëm për të tjerët, duke ekspozuar ndaj rreziqeve të infeksionit.

Tek profesionistët e shëndetësisë, mbajtja e mjekrës gjatë kohës së gjatë ishte shumë e diskutueshme, veçanërisht në spitalet, ku lufta kundër transmetimit të patogjenëve është thelbësore. Rezultatet e kërkimeve të kryera në mjedise spitalore janë gjithashtu kontradiktore. Sigurisht, një studim zbuloi se kujdestarët me mjekër kishin një ngarkesë bakteriale më të lartë në fytyrë sesa kolegët e tyre të rruar plotësisht.

Disa punime, të cilat krahasuan ngarkesën mikrobinë të flokëve të fytyrës së njeriut me atë të lëkurës së qenve (për të parë nëse ekziston rreziku i përdorimit të një pajisjeje MRI të njëjtë për të dyja), zbuluan se shumica e mjekrave mbajnë shumë më shumë mikroba sesa lëkura e qenve, duke përfshirë veçanërisht bakteret potencialisht patogjene. Përfundimi ishte i qartë: «Përdorimi i të njëjtave makina MRI për qentë dhe njerëzit nuk paraqet asnjë rrezik për këta të fundit».

Megjithatë, kërkime të tjera sfidojnë idenë se mbajtja e mjekrës mund të jetë burimi i një rreziku të tepruar infeksionit. Kështu, punimet krahasuese midis kujdestarëve me mjekër dhe kolegëve pa mjekër nuk kanë treguar ndonjë ndryshim të rëndësishëm në kolonizimin bakterial ndërmjet tyre. Po ashtu, kërkuesit kanë vërejtur se mjekërmbajtësit ishin më pak të prirur të jenë bartës të bakterit Staphylococcus aureus, i cili është shkaku kryesor i infeksioneve nosokomiale (infeksione të fituara në spital). Ata nuk kanë vërejtur asnjë rritje të normës së infeksionit tek pacientët e operuar nga kirurgë me mjekër (dhe me maskë) krahasuar me të tjerët.

Nga e hëna deri të premten + e diel, merrni falas analizat dhe shpjegimet nga ekspertët tanë për një këndvështrim tjetër mbi aktualitetin. Abonohuni sot!

Les barbes peuvent toutefois véhiculer certaines infections cutanées, telles telles que l’impetigo, un rash (ose erupcion) infektues shpesh i shkaktuar nga S. aureus, i cili megjithatë shpesh ndodhet në nivelin e flokëve të fytyrës. Në raste të rralla, gjithashtu mund të gjenden në disa mjekra parazitë të tillë si kërpudhat e pubis-it (të njohura zakonisht si morpionë) – të cilët, siç tregon emri i tyre, zakonisht janë të lokalizuar në zonën inguinale. Në rast të higjienës së keqe, ose kontaktit të zgjatur me një person të infektuar, këta mund të përfundojnë duke kolonizuar mjekrën, vetullat ose qimet e syrit.

Mbajtja e higjienës së mirë të mjekrës

Një mjekër e papastër mund të favorizojë irritimin, inflamacionin dhe infeksionin. Shtresa e lëkurës nën mjekër – e pasur me enë gjaku, terminacione nervore dhe qeliza imune – është në fakt shumë e ndjeshme ndaj agresioneve mikrobiologjike dhe mjedisore. Akumulimi i sebumit, qelizave të vdekura, mbetjeve ushqimore dhe ndotësve mund ta irritojë atë, dhe të favorizojë rritjen e kërpudhave dhe baktereve.

Në fund të fundit, a janë mjekrat të pista? Si zakonisht, gjithçka varet nga kujdesi që i kushtohet. Ekspertët rekomandojnë shumë të lajnë çdo ditë mjekrën dhe fytyrën për të eliminuar papastërtitë, sebumin, alergjenët dhe qelizat e vdekura, dhe për të parandaluar kështu proliferimin mikrobian.

Dermatologët gjithashtu këshillojnë të kryhet një hidratuar, për të shmangur thatësinë. Këshilla të tjera: të lani rregullisht mjekrën me një kaçurele të dedikuar për këtë qëllim, për të eliminuar papastërtitë, dhe ta rregulloni atë në mënyrë të rregullt. Këto veprime të vogla ditore përmirësojnë estetikën e mjekrës, dhe e mbajnë atë të shëndetshme, duke siguruar një higjienë të përsosur.