Një vështrim në dekadat e punës që ndihmuan në sjelljen e histori LGBTQIA+ në TV-në Australiane

Kur rrjeti Seven Network, Bevan Lee, krijoi historinë e James Bligh, një burrë gay që jetonte në Australinë e viteve 1950, në A Place to Call Home (2013–18), ishte kulmi i një jete pune në televizionin komercial.

Suksesi i Lee tregon rëndësinë e punës së komunitetit LGBTQ+ për të sjellë histori queer në televizionin australian.

Kur intervistova Lee për hulumtimin tim, këshilla e tij për krijuesit e rinj ishte: “Mos e vendos vetëm, për shkak të përfaqësimit, një [personazh queer] në një shfaqje”.

“Gjatë 30 viteve të para të karrierës sime, dhe në shumicën e shfaqjeve tona […] e bëra këtë, sepse ishte mënyra e vetme për t'i futur ato,” tha ai.

Unë do të argumentoja se Lee e kaloi karrierën e tij duke shënjuar rrugën që e bën të mundur këtë këshillë.

Ai është një nga dhjetë krijues dhe drejtues televizivë lesbike, gay dhe biseksualë të përfshirë në studimin tim të ri rreth motivimeve, pengesave dhe punës së prapa historive queer që shfaqen në ekranet australiane.

Këta liderë të industrisë po punojnë në atë që studiuesja e studimeve gjinore dhe të seksualitetit, Margot Canaday, e përshkruan si “bota e punës straight”. Hulumtimi im identifikon pengesat që kjo botë mund të paraqesë për zhvillimin e historive queer për televizionin kryesor, si dhe mënyrën se si liderët e industrisë queer menaxhojnë t’i kalojnë ato.

---

Lexoni më shumë: Studiuam dy dekada përfaqësimi queer në televizionin australian dhe gjetëm disa tendenca interesante

---

Çfarë e motivon profesionistët queer të televizionit?

Televizioni australian është natyrë komerciale; edhe transmetuesit tanë publik duhet të mendojnë për vlerësimet.

Motivimet e profesionistëve të televizionit lesbike, gej dhe biseksual që intervistova ishin të përfshira në këtë mendësi komerciale.

Ata kishin dy, shpesh mbivendosëse, motivime. Njëra ishte “të tregojnë histori tërheqëse, dramatikisht të vërteta” për sukses komercial. Tjetra ishte të shihnin veten dhe komunitetet e tyre të përfaqësuara në ekran.

Sipas shkrimtarit të ekranit David Hannam, perspektivat queer ofrojnë “histori, ose versionin e historisë, që nuk e keni parë kurrë më parë”. Por kjo histori duhet të jetë komerciale – duke gjetur një tërheqje universale në atë përvojë specifike.

Intervistuesit e mi më thanë se ata përdornin motivimin dhe përvojat e tyre për të arritur rezultate komerciale. Ata mund të ndiqnin një histori që vetë do të donin ta kishin parë gjatë rritjes së tyre.

Ose, mund të shfrytëzonin një mundësi për të sfiduar trope shqetësuese duke qenë në dhomë dhe duke kontribuar me perspektivën e tyre. Një nga trope këto është praktika shqetësuese e biseksualitetit të paemëruar. Kjo është kur seksualiteti i një personi biseksual i referohet si “gej” ose “hetero”, dhe ndryshon sipas gjinisë së partnerit të tij.

Shkrimtarja dhe regjisorja Julie Kalceff më tha se seriali i saj First Day (2020–22) u frymëzua nga përvoja e një fëmije trans, dhe prindit të tyre, të cilin ajo e njihte personalisht – dhe njohja se një histori e tillë në ekran mund të ndihmojë të tjerët si ata.

Pengesat për histori queer

Një sfidë kryesore për tregimin e histori queer në televizionin australian ishte (dhe është) perceptimi i gjatë i industrisë se këto histori nuk kanë një tërheqje të gjerë për audiencën.

Australia ka një treg televiziv të vogël, i cili deri në vitin 2005 ishte i kufizuar në pesë kanale falas dhe një ofrues PayTV (Foxtel).

Kjo nënkuptonte konkurrencë të ashpër dhe më pak programim në nişe, duke përfshirë më pak histori queer, krahasuar me tregje të tjera dominuese si Shtetet e Bashkuara dhe Mbretëria e Bashkuar.

Që nga prezantimi i sinjalit digjital dhe multimodalitetit (kanale të dytë si ABC2) që nga viti 2005, dhe transmetimi në streaming që nga viti 2015, kjo kufizim ka marrë kohë për t’u lehtësuar.

Krijuesi i The Newsreader (2021–25), Michael Lucas, tha se kishte një perceptim brenda industrisë se përfshirja e histori queer “do të shkaktonte rënie të mëdha, katastrofike në shikueshmëri”.

Intervistat e mia zbulojnë se kjo perceptim ka qenë një pengesë kryesore për tregimin e historive të queer për dekada. Dhe këto pengesa mund të shfaqen edhe sot, në një kohë kur peizazhi i shpërndarjes televizive po bëhet më i ndarë në mënyrë të theksuar për shkak të transmetimit global.

Punë e të parë vetveten

Studimi im gjeti se puna e queer është thelbësore për zhvillimin e suksesshëm të historive queer për TV-në Australiane.

Outland (2012) krijuesit Adam Richard dhe John Richards financuan vetë një film të shkurtër dhe e dërguan atë në festivalet për të provuar një audiencë. Kjo ishte çelësi për të marrë një shtëpi prodhuese në bord, për të siguruar financim dhe për të marrë porosinë e serisë nga ABC.

Në mënyrë të ngjashme, Julie Kalceff prodhoi Starting From … Now (2014–16) si një seri në internet, para se të bëjë hapin e rrallë në televizionin me transmetim.

Udhëheqësit e industrisë kanë qenë mbështetës të projekteve televizive queer. Benjamin Law, krijuesi i The Family Law (2016–19), vuri në dukje se Tony Ayres kishte “vepruar tashmë […] duke zgjeruar përfaqësimin, diversitetin dhe përfshirjen”.

Ai shpjegoi se si Ayres – një homoseksual, lider i industrisë televizive kineze – ishte në gjendje të mbështeste komedi-dramën e tij për një familje aziatike me një fëmijë homoseksual në Queensland periferike.

Puna e queer gjithashtu po ndryshon, ndërsa audiencat po rriten duke pritur përfaqësim autentik në ekran dhe në dhomat e shkrimtarëve.

Ndërsa mund të jetë sfiduese për krijuesit queer të marrin ato kredite të rëndësishme në ekran në fillim, sidomos me gjigantët e transmetimit që ndikojnë në rrugët e karrierës lokale, krijuesit dhe drejtuesit e njohur queer po marrin përsipër detyrën për të sjellë zëra të rinj dhe të pakënaqur.

Pyetja tani është: si do të duket puna e queer në të ardhmen? A do të jepen prioritet historive të veçanta australiane në epokën e gjigantëve të transmetimit? Dhe si mund të kontribuojë mungesa e kuotave të përmbajtjes lokale në të ardhmen e historive televizive australiane queer?