Pelarangan bendera One Piece: Shteti po bëhet më paranoja...

Banderat Jolly Rogers nga seria manga One Piece Anime Rave/X, CC BY

● Ndalohet flamuri i One Piece nga ana e qeverisë tregon ekzistencën e paranojës politike.

● Shteti nuk e sheh veprimin e shoqërisë si një shprehje kulturore, por si një kërcënim.

● Shoqëria civile, akademikët, mediat dhe qytetarët duhet të refuzojnë logjikën paranojake që e kufizon kuptimin e shprehjes.

Këto ditë, netizenët indonezianë po valëvitin me shumicë flamurin One Piece para përkujtimit të Ditës së Pavarësisë (HUT) të Indonezisë, si një formë kritike simbolike ndaj qeverisë dhe gjendjes së kombit që konsiderohet të jetë në rënie.

Flamuri One Piece është një pëlhurë e zezë me një kokërr të njohur si jolly roger—simbol ikonë në One Piece, serinë manga të shkruar nga Eiichiro Oda. Kjo manga tregon një seri aventuresh të Monkey D. Luffy, personazhi kryesor në serial, i cili dëshiron të bëhet mbret i piratëve.

Qesharazi, qeveria reagon duke kritikuar dhe ndaluar qytetarët që valëvitin këtë flamur One Piece.

Qeveria pretendon se ky veprim kërcënon unitetin dhe bashkimin kombëtar, madje edhe përpiqet të ndajë vendin.

Lexo gjithashtu: Arti i rezistencës: Sa më shumë të heshtet, aq më të fortë do të luftojë populli

Nëse shikon këtë reagim të tepruar të frikës, duket se qeveria po përjeton një paranojë politike. Shteti duket i shqetësuar, duke ndjerë nevojën për të konfirmuar pushtetin e tij. Madje edhe ndaj gjërave që, në mënyrë objektive, nuk i dëmtojnë askënd.

Jelly Roger dhe frika politike

Termi paranoja politike u prezantua për herë të parë nga historiani i SHBA-së, Richard Hofstadter, në esenë e tij “Stili Paranojak në Politikën Amerikane”.

Në politikë, paranoja shfaqet kur pushteti e sheh botën të mbushur me kërcënime të fshehta. Çdo gjë dyshohet si pjesë e një konspiracioni, dhe për këtë arsye kërkohet veprim agresiv për të kufizuar lirinë në emër të “mbrojtjes së pushtetit”.

Më shumë se sa dyshimi ndaj kundërshtarëve politikë, kjo mënyrë mendimi e konsideron pushtetin gjithmonë të kërcënuar, madje edhe nga gjërat e vogla. Armiku konsiderohet jo vetëm jashtë, por edhe duke pritur brenda.

Në rastin e flamurit One Piece, shteti e sheh atë jo vetëm si shprehje proteste, por si një sinjal kërcënimi dhe ndërhyrjeje. Kjo qasje lind sepse paranoja politike nuk është në gjendje ta vlerësojë situatën në mënyrë të qartë.

Lexo gjithashtu: Nga Teatri i Umbres së Zi deri te Sukatani: Mbyllja që kërcënon lirinë e shprehjes

Me një mënyrë të tillë mendimi, qeveria beson se stabiliteti mund të ruhet vetëm duke monitoruar dhe duke rregulluar çdo formë pasigurie—duke përfshirë edhe simbolet e kulturës popullore.

Reagimi ndaj flamurit One Piece nuk është vetëm për simbolin, por është reflektim i mekanizmave të mbrojtjes së pushtetit që është duke u shqetësuar. Pra, çdo gjë që nuk vjen nga narrativi zyrtar i qeverisë, do të konsiderohet si një formë e kundërshtimit.

Paranoja që shkatërron demokracinë

Kur shprehja e shoqërisë nuk shihet më si pjesë e kulturës, por anasjelltas, dyshohet si një grusht shteti, atëherë qeveria nuk po punon në logjikën e demokracisë, por logjikën e frikës

Në kuadër të demokracisë, paranoja politike është helm që ngadalë por sigurt po gërryen parimet e lirisë civile.

Ndërkohë, demokracia e shëndoshë kërkon dy kushte bazë: besimin ndaj qytetarëve dhe një hapësirë të sigurt për shprehje të ndryshme.

Kur shteti fillon të interpretojë shprehjen kulturore popullore si kërcënim ndaj autoritetit, atëherë ndodh një zhvendosje nga parimi i hapjes drejt politikës së kontrollit të simboleve.

Pushteti i kapur nga kjo frikë nuk do të hapë dialog, por do të dominojë. Shteti është më i interesuar të rregullojë perceptimin publik sesa të dëgjojë ankesat e tij.

3 ndikime të ndalimit të flamurit One Piece

Ndaloja e flamurit One Piece mund të jetë një precedent i rrezikshëm: shteti ndjehet i drejtë të kufizojë kreativitetin e qytetarëve të tij si një potencial për trazira politike.

Një situatë e tillë mund të krijojë tre ndikime të këqija për demokracinë.

Së pari, publiku bëhet i pakëndshëm për të shprehur veten për shkak të frikës se do të konsiderohet duke shkelur norma të paqarta. Kur shteti fillon të zgjerojë interpretimin ndaj simboleve dhe shprehjes kulturore, kufiri midis “të lejueshmes” dhe “të ndaluarës” bëhet i paqartë.

Kjo paqartësi sjell atë që quhet efekti i ftohjes. Kjo është një gjendje kur qytetarët detyrohen të censurojnë veten (self censorship) për të shmangur represionin.

Si pasojë, qytetarët priren të “luajnë në siguri”. Kreativiteti dhe liria e mendimit bëhen të bllokuara. Ndërkohë, demokracia kërkon hapësirë të hapur për lirinë e mendimit, shijen e humorit dhe diversitetin e shprehjes.

Kur kjo hapësirë fillon të gërryhet nga frika, atëherë mbetet vetëm shoqëria e heshtur. Jo sepse nuk kanë ide, por sepse janë të frikësuar të gabojnë hapin.

Dy,* ndalimi i flamurit One Piece bën që vendi të humbë fokusin. Në vend që të zgjidhë çështje serioze si varfëria, korrupsioni, ose pabarazia shoqërore, vendi është i zënë duke monitoruar simbolet fikse.

Kur autoritetet veprojnë shpejt duke ulur flamujt fikse, por ngadalë përgjigjen ndaj rasteve të korrupsionit që dëmtojnë vendin me triliona rupia, atëherë besimi i publikut mund të rrëzohet.

Vendi që është i zënë duke trajtuar simbolet rrezikon të harrojë qëllimin kryesor: përmirësimin e mirëqenies së popullit. Si pasojë, distanca midis pushtetarëve dhe qytetarëve po zgjeron gjithnjë e më shumë.

Tre, demokracia shndërrohet në thjesht një spektakël të përuljes simbolike, jo një arenë për betejë ideash. Qytetarët kërkohen të tregojnë besnikëri përmes gjuhës, simboleve, dhe shprehjeve të miratuara nga shteti.

Ndërmjetësimet e ndryshme, humorin politik, ose kritikat alternative konsiderohen të papërshtatshme, jo kombëtare, ose madje subversive. Demokracia gjithashtu humb kuptimin e saj. Ajo nuk është më vend për shkëmbimin e ideve në mënyrë të hapur, por një arenë për përshtatje ndaj një narrativi dominues.

Ngjitja e flamurit One Piece si një formë kritike ndaj qeverisë po bëhet virale në rrjetet sociale. — Nxënësit në Indonezi po valëvitin flamurin e kuq të bardhë në festën e 17 Gushtit. Tiwuk Suwantini/Shutterstock

Në një atmosferë të tillë, guximi për të menduar ndryshe bëhet diçka e rrezikshme, dhe shoqëria humb aftësinë kritike si kontrollues i pushtetit.

A është një vend që nuk i beson popullit të tij?

Një vend i sigurt nuk do të frikësohet nga flamuri i piratëve anime. Përkundrazi, një vend paranojak do ta konsiderojë çdo formë të shprehjes si një konspiracion të fshehtë.

Shoqëria civile, akademikët, mediat dhe publiku i gjerë duhet të refuzojnë logjikën paranojake që kufizon kuptimin e kësaj shprehjeje.

Simbolet e kulturës popullore nuk janë armë të demokracisë. Përkundrazi, ato përmbajnë potencial për të zgjeruar imagjinatën kombëtare, për të festuar ndryshimet dhe për të pasuruar kuptimin e lirisë.

Lexo gjithashtu: Mënyshimi i hapësirës civile: Si grupet mbrojtëse të të drejtave të njeriut tani janë më të rrezikuara të kriminalizohen nga shteti

Duke u afruar festimet e pavarësisë së Indonezisë, ne po përjetojmë një paradoks të dhimbshëm. Nga njëra anë, qeveria flet për liri, por nga ana tjetër kufizon shprehjen e shoqërisë.

Në përvjetorin e pavarësisë, vendi duhet të hapë hapësirë për imagjinatë dhe diversitet të zëra, jo të rrëmbejë lirinë e popullit në emër të stabilitetit të pushtetit të brishtë për shkak të frikës së tepruar.