Përballë diskursit kundër imigracionit, të dhëna: Pse janë të nevojshëm imigrantët për ekonomitë e SHBA dhe Evropës?

Ndërsa diskursi anti-immigracion po fiton hapësirë në Evropë dhe Shtetet e Bashkuara, është urgjente të shikojmë përtej frikës dhe të analizojmë atë që vërtet është në lojë. Lëvizshmëria njerëzore nuk është një barrë: është një motor thelbësor i rritjes ekonomike, reziliencës demografike dhe kohezionit kulturor. Ignorimi i ndikimit të saj nuk është vetëm një gabim strategjik i llogaritjes: është një veprim që tradhton evidencën empirikë dhe parimet demokratike që shoqëritë moderne pretendojnë të mbrojnë.

A është krizë apo vazhdimësi? Lëvizshmëria si normë historike

Migrimi nuk është një anomalitë e shekullit XXI. Që nga diasporat mesdhetare të Antikitetit deri te migrimet masive të shekullit të XX, historia njerëzore është shënuar nga lëvizja. Qytetet-shtete, perandoritë koloniale dhe shtetet kombëtare moderne janë ndërtuar – dhe rindërtuar – përmes qarkullimit të njerëzve, gjuhëve, dijes dhe mallrave. Të konsiderosh lëvizshmërinë si një kërcënim injoron këtë model historik dhe e bën përjashtimin (izolimin) të bëhet rregull.

Diskursi politik që paraqet migrantët si të padëshiruar – më shumë sesa si qytetarë potencialë ose agjentë ekonomikë – përfaqëson një deformim të rrezikshëm, jo vetëm në terma moralë, por edhe strategjikë.

Kontributi real i migrantëve në PBB dhe produktivitet

Një analizë e Instituti Global McKinsey zbuloi një të dhënë të rëndësishme: në vitin 2015, edhe pse migrantët përbënin vetëm 3,3 % të popullsisë globale, ata gjeneronin 9,4 % të PBB-së botërore (rreth 6,7 trilionë dollarë). Në Shtetet e Bashkuara, kontributi i tyre arriti rreth 2 trilionë dollarë.

Studime më të fundit e konfirmojnë këtë. Fondi Monetar Ndërkombëtar (FMN) vlerësoi në vitin 2024 se flukset neto migratore drejt zonës së euros nga viti 2020 deri në 2023 – duke përfshirë miliona refugjatë ukrainas – mund të rrisin potencialin e PBB-së së rajonit me 0,5 % shtesë deri në vitin 2030. Ky rritje nuk është marginale: përfaqëson rreth gjysmën e të gjithë rritjes së pritshme potenciale. Pra, pa migracionin, horizonti ekonomik i Evropës do të ishte ndjeshëm më i kufizuar.

Shtetet e Bashkuara: fuqia punëtore, inovacion dhe zgjerim

Në SHBA, më shumë se 31 milionë emigrantë bënin pjesë në tregun e punës në vitin 2023 – një 19 % e totalit, sipas Këshillit për Marrëdhënie të Jashtme–, dhe norma e pjesëmarrjes së tyre (kjo është, përqindja e popullsisë në moshë pune që është aktive në tregun e punës) ishte 67 %, përballë 62 % të lindurve në vend. Kjo diferencë nuk është e parëndësishme. Ajo nënkupton një kontribut të pabarabartë në mbledhjen e taksave, në konsumin e brendshëm dhe në dinamikën ekonomike në përgjithësi.

Të dhënat gjithashtu tregojnë se emigrantët nuk konkurrojnë në kushte të njëjta: zakonisht mbajnë vende pune fizike të kërkuara ose të pakëta nga vendasit, gjë që forcon idenë se roli i tyre është plotësues, jo zëvendësues. Dhe ky rol bëhet edhe më strategjik në kontekste të plotë të punës ose të plakjes së popullsisë.

Migracioni dhe inovacioni: një lidhje nënvlerësuar

Shpesh harrohet se migrimet nuk sjellin vetëm punë, por edhe ide. Sipas Forumit Ekonomik Botëror, emigrantët kanë 80 % më shumë gjasa të krijojnë biznese të reja sesa ata të lindur në SHBA, dhe më shumë se 40 % e kompanive të listuara në Fortune 500 janë themeluara nga njerëz migrues ose pasardhësit e tyre.

Ky model përsëritet në ekosistemin akademik dhe teknologjik: një përqindje e konsiderueshme e patentave të regjistruara në Shtetet e Bashkuara ka të paktën një shpikës të huaj. Universitetet kryesore të vendit varen nga studentët ndërkombëtarë për të mbështetur programet e tyre në fushat e shkencave, teknologjisë, inxhinierisë dhe matematikës. Në fjalë të tjera, mbyllja e kufijve është gjithashtu mbyllja e derës për inovacionin.

Evropa Perëndimore: varësi e heshtur

Në Bashkimin Evropian ndikimi nuk është i vogël. Sipas të njëjtit raport të FMN-së, midis 2019 dhe 2023, dy të tretat e vendeve të reja të punës u zënë nga migrantë jo-komunitarë. Këto të dhëna mohojnë idenë se migrantët “marrin vend pune”: përkundrazi, mbulojnë vakanca strukturore që as automatizimi as tregu i brendshëm nuk kanë arritur t’i plotësojnë.

Për më tepër, OECD paralajmëroi në vitin 2025 se nëse nuk përfshihen më shumë gra, të moshuar dhe migrantë në tregun e punës, rritja e PBB-së për frymë e vendeve anëtare mund të ulet nga 1 % në vit (2000–2020) në një 0,6 % të vogël deri në vitin 2060. Përkundrazi, një politikë migratore më gjithëpërfshirëse mund të shtojë të paktën 0,1 pikë përqindjeje në rritjen vjetore.

Remitancat: ndikimi ekonomik ndërkombëtar

Raporti World Migration Report 2024 konfirmon se remitancat globale arritën në 831 000 miliardë dollarë amerikanë në vitin 2022, një rritje më shumë se 650 % që nga viti 2000.

Ky volum tejkalon ndihmën zyrtare për zhvillim dhe madje, në shumë raste, edhe investimet e huaja direkte. Remitancat kryesisht investohen në shëndetësi, arsim dhe banesa.

Janë, në fakt, një shpërndarje globale e pasurisë që nuk kalon përmes sistemit multilateral, por që prodhon një efekt stabilizues dhe thellësisht njerëzor.

¿Y si miramos hacia adelante?

Problemi nuk është vetëm ekonomik. Kur shoqëritë adoptojnë diskurse përjashtuese, ato po heqin dorë nga aftësia e tyre për t’u përshtatur dhe për të ndryshuar. Të injorosh këtë fakt do të thotë të pranosh tre kosto të qarta:

1. Ekonomike, duke hequr dorë nga një burim struktural të rritjes, inovacionit dhe qëndrueshmërisë fiskale.

2. Shoqërore, pasi ushqejnë stigmat që shkëputin bashkëjetesën dhe dobësojnë kohezionin qytetar.

3. Gjeopolitike, duke humbur ndikimin në një botë ku konkurrenca për talent dhe kapital njerëzor po intensifikohet.

Lajmi i mirë është se ekzistojnë zgjidhje të provuara. Nga përshpejtimi i proceseve të homologimit profesional deri te sistemet rajonale të koordinimit migrator, mjetet janë në dispozicion të qeverive. Sfida është politike dhe, mbi të gjitha, narrativë: nevojitet një rrëfim publik që të njohë vlerën e lëvizjes njerëzore si pjesë e kontratës shoqërore bashkëkohore.

Siç thekson mirë World Economic Forum, migrimi nuk është një problem që duhet të zgjidhim, por një pasuri strategjike që duhet ta menaxhojmë me inteligjencë dhe humanizëm. Ta nënvlerësojmë është të minojmë bazat e zhvillimit global në shekullin XXI.