Iduladha 2025: Rëndësia e kontrollit të konsumit dhe ndarjes së qëndrueshme

● Iduladha është një nga momentet më të mëdha që kremtohet nga shumica e komunitetit indonezian.

● Por, euforia e kësaj feste shpesh bën që ata që e kryejnë ta harrojnë thelbin e ndarjes si thelb të Iduladha.

● Në vend të ndarjes, ekziston rreziku për shëndetin dhe mjedisin që kërcënojnë.

---

Adhurimi i kurbanit gjatë Iduladha është një nga shtyllat kryesore të mësimeve të Islamit në Indonezi, duke mësuar sinqeritet, sakrificë dhe solidaritet shoqëror. Çdo vit, miliona myslimanë kryejnë therjen e lopës ose dhisë si një shenjë devotshmërie dhe kujdesi për të tjerët me potencialin për kontribut në ekonominë kombëtare që arrin 28,2 trilionë rupia.

Por, pas kuptimit shpirtëror të thellë, praktika e kurbanit shpesh shoqërohet me sjellje konsumimi të tepruar—qoftë në formën e festimeve të ngrënies, shpërndarjes së tepruar, ose përdorimit të plastikës së njëpërdorshme në shkallë të gjerë.

Në mes krizës mjedisore dhe presionit ekonomik që bëhet gjithnjë e më kompleks, Iduladha duhet të shërbejë si një moment për të rritur ndërgjegjësimin e ri: adhurimi i kurbanit duhet të kryhet në përputhje me parimin konsumimi të kujdesshëm, ose konsum i ndërgjegjshëm, i mençur dhe me përgjegjësi.

Godaan makan dërgues të tepërt

Iduladha në Indonezi nuk është vetëm një festë shpirtërore, por edhe një moment për barazi dhe drejtësi shoqërore. Sepse, shumica e mishit të viçit ose dhisë dhe edhe deleve të kurbanit shpërndahet te komuniteti që ka nevojë.

Në këtë atmosferë plot bashkëpunim, konsumimi i ushqimit shpesh rritet në mënyrë të jashtëzakonshme. Sate, gulai, tongseng, rendang—të gjitha prezantohet në sasi të mëdha, shpesh tejkalojnë nevojat. Eksitimi për kurbanin nxjerr në pah shpërndarjen dhe mikpritjen, por gjithashtu shpesh shkakton edhe shpenzime të panevojshme.

Këto modele të teprimit në konsum nuk janë pa pasoja. Nga shtresa shëndetësore, rritja e konsumit të mishit në një periudhë të shkurtër mund të shkaktojë probleme të tretjes, kolesterol të lartë, deri te rritja e presionit të gjakut.

Megjithatë, në mes të situatës së vështirë ekonomike vendore dhe globale, rritja e konsumit gjatë periudhës së Iduladha nuk kontribuon shumë në ekonominë kombëtare. Në momentin Edhe Fitri trendi i rritjes së konsumit është vetëm për mesataren e klasës së mesme.

Përpjekjet për të ulur mbeturinat plastike gjatë Iduladha

Ndërkohë, nga perspektiva mjedisore, shpërndarja e mishit të kurbanit shpesh bëhet duke përdorur qese plastike njëpërdorimshe. Si pasojë, mbeturinat e qeseve plastike rriten shpejt gjatë ditëve të shpërndarjes së mishit të kurbanit. Edhe pse qeveria çdo vit nxjerr njoftime, është gjithmonë e vështirë të ndryshohet sjellja e trashëguar nga tradita e gjatë.

Përpjekjet për të ulur mbeturinat plastike gjatë Iduladha janë një pjesë e rëndësishme e realizimit të konsumit të ndërgjegjshëm dhe të përgjegjshëm. Në Indonezi, përdorimi i plastikës së njëpërdorimshe gjatë shpërndarjes së mishit të kurbanit është shumë i zakonshëm, duke përfshirë qeset plastike dhe enët e paketimit të njëpërdorimshe. Por, kjo mbeturinë plastike është e vështirë për t’u tretur dhe ka ndikim të keq në mjedis, sidomos nëse hidhet në mënyrë të rastësishme.

Një nga alternativat shumë të përshtatshme dhe tradicionale është përdorimi i besekut nga gjethet e kokosit, pandan ose bambus. Ky besek nuk është vetëm miqësor ndaj mjedisit sepse është bërë nga materiale natyrore që thahen lehtë, por gjithashtu është i fortë dhe mjaft praktik për të mbështjellë dhe transportuar mishin e kurbanit.

---

Lexoni gjithashtu: Fushata "Festoni Idul Adha pa qese plastike" vazhdon të shtyjë përpjekjet e Indonezisë për të reduktuar mbeturinat plastike

---

Për të mbajtur pastërtinë dhe për të parandaluar rrjedhjen, pjesa e brendshme e besekut mund të shtohet me një shtresë gjethe banane ose gjethe jati, të cilat janë gjithashtu të lehta për t'u gjetur dhe miqësore ndaj mjedisit. Përdorimi i besekut ringjall traditat lokale dhe njëkohësisht zvogëlon varësinë nga plastika e një përdorshme.

Për më tepër, për shpërndarjen e mishit në shkallë të vogël ose komunitete më të kufizuara, banorët mund të inkurajohen të sjellin enë nga shtëpia. Mbajtja e enëve personale tashmë është bërë një trend në aktivitete të ndryshme miqësore ndaj mjedisit dhe është e lehtë për t'u zbatuar në shpërndarjen e mishit të kurbanit.

Gjëra të vogla të tilla mund të shërbejnë si hapësirë edukative për komunitetin se kurbani nuk është vetëm ritet, por edhe një formë përgjegjësie shoqërore dhe mjedisore.

Ringjallja e shpirtit të vërtetë të kurbanit

Një nga ajetet në Kur'an thotë se “Mishi (i kurbanit) dhe gjaku i tij kurrë nuk do të arrijnë tek Allahu, por ajo që arrin tek Ai është devotshmëria juaj”.

Kjo do të thotë se, ajo që është kryesore në kurban është qëllimi dhe devotshmëria, jo madhësia e kafshës ose sasia e mishit të shpërndarë. Kurbani është për sinqeritetin për të lënë diçka të dashur për hir të Allahut dhe si një shenjë kujdesi për të tjerët.

Kurban është gjithashtu me një mesazh të fuqishëm social. Mishi i kafshës së therur nuk është për t'u shijuar vetë plotësisht, por për t'u shpërndarë atyre që kanë të drejtë: familjes, të afërmve, fqinjëve dhe sidomos të varfërve.

Më mirë të shijoni festën e ditës së shenjtë sesa të humbni kohë duke u përqendruar vetëm tek festimet, është më mirë që të gjithë, komuniteti dhe qeveria, ta shfrytëzojnë momentin e Idul Adhas si fillimin e zakoneve të ndarjes së ndihmës.

Shembulli i iniciativës që meriton vlerësim është Dompet Dhuafa që ka programin Programi i shpërndarjes së Kurbanit. Ky model i qëndrueshëm i kurbanit ka për qëllim të plotësojë furnizimin me kafshë kurban në zonat rurale, si zona të margjinalizuara, zona të thella, rajone të rrezikuara nga mungesa e ushqimit, komunitete minoritare, deri në zonat pas katastrofave..

Ky program është në gjendje të shpërndajë kurban në më shumë se 1.500 fshatra me kategori të varfërisë mbi mesataren në 38 qarqe. Përveç shpërndarjes, ky program gjithashtu përdor instrumente financiare islame si zakat, infak, sadaka dhe vakëf për të mbështetur bujqësinë lokale të vogël në rajone të ndryshme të Indonezisë që të jetë më produktive, dhe të konkurojë përmes trajnimeve të menaxhimit të kafshëve, përmirësimit të standardeve të shëndetit të kafshëve, dhe strategjive të marketingut.

Po ashtu, platforma e grumbullimit të fondeve dhe donacioneve Kitabisa bën të mundur që donatorët të bëjnë kurban dhe të zgjedhin destinacionin e alokimit të kurbanit sipas dëshirës. Madje, ekziston programi i pagesës së pjesë-pjesëshme të kafshës së kurbanit. Si rezultat, gjatë vitit të kaluar, më shumë se 8.900 kafshë kurbanësh u shpërndanë në 300 mijë paketa që u dhanë atyre që kanë nevojë në të gjithë Nusantara.

---

Lexoni gjithashtu: Literacia financiare islame mund të jetë kundërpërgjigja ndaj kreditimit të paligjshëm dhe mashtrimit

---

Indonezia gjithashtu po përballet me problemin e kequshqyerjes për shkak të modeleve të ushqimit jo të balancuara. Konsumi i mishit të viçit në Indonezi është gjithashtu vetëm mesatarisht 2,4 kg/persone/vit. Kjo është pozicioni i dytë më i ulët ndër vendet anëtare të OECD-së (Organizata për Bashkëpunim Ekonomik dhe Zhvillim).

Më shumë se kaq, kjo mesatare nënkupton se ka disa banorë që konsumojnë më pak mish viçi dhe disa të tjerë që konsumojnë më shumë se kjo mesatare.

Prandaj, në këtë moment festimi të Iduladhas është e rëndësishme të riflektojmë mbi esencën e vërtetë të ibadetit të kurbanit. Kurbani nuk është vetëm për flijimin e kafshëve, por është një formë e përuljes dhe sinqeritetit të zemrës për t'u kujdesur dhe për t'u ndarë me të tjerët, që mund të bëhet në mënyrë të qëndrueshme pa pritur një event vjetor.

---