Muzika e Sam Fender ofron një vizion të maskulinitetit që është kompleks, i brishtë dhe thellësisht njerëzor

Deri në fund të qershorit 2025, Sam Fender do të ketë performuar katër koncerte në stadium për gati 250,000 njerëz në Mbretërinë e Bashkuar, me tre prej tyre në veriun e tij lindor. Me tre albume dhe mbi 2 miliardë dëgjime, muzika e tij ka fituar mirënjohje të gjerë. Megjithatë, Fender nuk është një yll i zakonshëm i rokut.

Këngët e tij ofrojnë një lidhje të fuqishme me vendin dhe një lentë për të reflektuar mbi dinamikat shoqërore, kulturore dhe politike. Rrëfimet e tij janë thellësisht të rrënjosura në veri-lindje të Anglisë, ku tekstet i referohen qytetit të tij të lindjes, North Shields, dhe përdorin dialektin lokal.

Si një studiues i lidhjeve midis kulturës popullore dhe politikës që jeton më pak se një milje larg qytetit të tij të lindjes, unë e gjej veprën e tij veçanërisht të fuqishme në mënyrën se si ajo mobilizon çështje emocionale në shkallë të gjerë. Fender eksploron tema të tilla si mashkullësia, varfëria dhe përpjekjet e përditshme, duke krijuar një lidhje të drejtpërdrejtë emocionale me audiencën e tij.

Kjo lidhje është e forcuar edhe nga veprimtaria e tij. Fender mbështet bankat e ushqimit lokale, Teenage Cancer Trust, dhe fushata për reduktimin e varfërisë dhe shëndetin mendor të burrave.

Sipas mendimit tim, kjo punë nuk është një aktivizëm festiv i performuar, por është e bazuar në komunitetin e tij dhe përvojat personale. Ky kombinim i suksesit komercial të rrënjosur në ndershmëri, vulnerabilitet dhe veprime komunitare çoi në emërimin e tij si “njeri i lirë i North Tyneside” në maj të vitit 2025.

---

Vajzat dhe djemtë janë së bashku duke përballuar një botë të pasigurt. Por kërkimet tregojnë se ata po shkojnë në drejtime të ndryshme kur bëhet fjalë për qëndrimet rreth mashkullërisë, feminizmit dhe barazisë gjinore.

Mediet sociale, politika, dhe identiteti të gjitha luajnë një rol. Por çfarë po ndodh vërtet me djemtë dhe vajzat? Bashkohuni me The Conversation UK dhe projektin Youth and Democracy të Cumberland Lodge në Universitetin e Newcastle për një diskutim rreth këtyre çështjeve me të rinj dhe ekspertë akademikë. Biletat janë në dispozicion këtu.

---

Vitet e adoleshencës së Fender-it u shënjuan nga sfida personale, duke përfshirë ndarjen e prindërve të tij dhe fibromialgjinë e nënës së tij. Këto përvoja, dhe dështimi i shtetit për të mbështetur ata që kanë nevojë, janë kapur në këngën e tij Seventeen Going Under (2021): “U ktheva në shtëpi dhe ishe në dysheme / I tronditur nga letrat dhe rregullat e këshillit.”

Albumi i tij më i fundit, People Watching (2025), vazhdon këtë kritikë. Kënga titull, e frymëzuar nga vdekja e një shoku të ngushtë në një shtëpi kujdesi, vajton:

Vendi po binte në copa

Nën staf të pakët dhe të urdhëruar nga duar të pa zemërta

Infermierja e varfër ishte në orar të pandërprerë

Dhe bukuria e rinisë kishte lënë zemrën time të thyera.

Për Fender, këto histori pasqyrojnë një Britani në rënie. Në Crumbling Empire, ai këndon: “Rruga si sipërfaqja e hënës / Një lagje e Detroiti të lënë për të rënë në rrënoja.” Kënga kritikon më tej një shoqëri që nuk respekton ata që kanë dhënë gjithçka:

Nena ime solli shumicën e fëmijëve në këtë qytet

Babai im i hapte rrugë me tank për kurorën

I lanë ata pa shtëpi, të rrëzuar dhe të pafat

Në perandorinë e tyre në rënie.

Mesazhi i tij është i qartë: puna e palodhur, edhe nga mjekët e lindjes dhe heronj të luftës, nuk garanton më dinjitet ose shpërblim.

Vëzhgimet më të prekshme të Fender janë të rrënjosura në vendlindjen e tij. Në Nostalgia’s Lie, ai këndon: “Këto rrugë më thyjnë zemrën / Ka dhimbje që shfaqen dhe dëshirë të dëshpëruar / Për të gjithë shokët e mi që janë larguar.”

North Shields ka disa nga normat më të larta të varfërisë së fëmijëve në Mbretërinë e Bashkuar. Sipas Komisionit të Varfërisë së Fëmijëve të Veriut Lindor (Mars 2025), 31% e fëmijëve në rajon jetonin nën vijën e varfërisë midis 2021 dhe 2024.

---

Po kërkoni diçka të mirë? Shmangni zhurmën me një përzgjedhje të kujdesshme të lançimeve më të fundit, ngjarjeve të drejtpërdrejta dhe ekspozitave, drejtpërdrejt në kutinë tuaj postare çdo dy javë, të premteve. Regjistrohuni këtu.

---

Në këtë kontekst, Fender vendos shëndetin mendor – veçanërisht shëndetin mendor të meshkujve – në qendër të punës së tij, të bërë edhe më të fuqishëm nga ndershmëria e tij për sfidat e tij personale.

Dead Boys reflekton humbjen personale dhe epideminë e vetëvrasjeve të meshkujve në North Tyneside: “Ne mbyllim sytë, mësojmë dhimbjen tonë / Askush kurrë nuk mund ta shpjegonte / Të gjithë djemtë e vdekur në qytetin tonë.”

Në Something Heavy, ai shton: “Shokët e mi shkuan për litarin dhe e lidhën / O, Zoti, si mund të vazhdojmë të humbasim sinjalet?”

Angazhimi i Fender-it me shëndetin mendor është shumë personal. Ai lufton me konfuzionin, dëshpërimin dhe ndjenjën e vetëvlerësimit të tij: “Edhe pse jam një bord dëgjimi për disa / Me veten time nuk jam aq i falshëm” (Last to Make it Home), dhe “Ndonjëherë dua të vdes, ndonjëherë” (Paradigms).

Në Good Company, ai pranon: “Ndonjëherë qaj deri sa nuk mbetet asnjë zë,” dhe në Arm’s Length: “A duhet të më njohësh, të më njohësh, brenda dhe jashtë / Jam egoist, dhe jam i vetmuar.”

Megjithatë, si shumë artistë, Fender ndjen faj që suksesi e ka rrëzuar. Në Wild Long Lie, ai reflekton: “O, kam shumë dhimbje këtu, por edhe shumë dashuri / Por po mbyt çdo centimetër të shpirtit tim.” Ai pyet nëse mund të ngrisë ende në mënyrë autentike këto çështje tani që fama e ka larguar nga e kaluara e tij. Si e shpreh në Crumbling Empire:

Unë nuk po predikoj, po flas thjesht

Nuk vesh këpucët ku shkova më parë

Por nuk mund ta shmang mendimin se ku do të isha

Në këtë perandori të rrëzuar.

Puna e Fender na ndihmon të kuptojmë fenomenet politike dhe shoqërore duke reflektuar ngjarjet që zhvillohen. Këngët e tij mund të shihen si dhënë jetë dhe zë asaj që teoristi politik Michael Shapiro e quan “subjekt estetik”.

Personazhet në këngët e tij, qoftë autobiografike apo të imagjinuara, japin zë komuniteteve që shpesh injorohen. Ato lejojnë eksplorimin e strukturave të pushtetit që mohojnë mundësitë e njerëzve të klasës punëtore, duke kontribuar në kriza të shëndetit mendor, vetëvrasje dhe përdorim spirale të drogës brenda atyre komuniteteve.

Edhe pse Fender pranon se nuk ecën më në të njëjtat këpucë, këngët e tij ende flasin të vërtetën për pushtetin. Ato japin zë për përvojat që shpesh injorohen dhe ekspozojnë përpjekjen në rritje të jetës së përditshme në Mbretërinë e Bashkuar dhe përtej saj.

Ai gjithashtu ofron një reflektim të nuancuar mbi maskulinitetin. Fender sfidon idealet tradicionale – racional, autoritar, emocionalisht i kufizuar – duke refuzuar portretizimet e thjeshta të burrave si të dobët ose të paqëndrueshëm. Këngët e tij zbulojnë një maskulinitet që është komplekse, e konfliktuar dhe thellësisht njerëzore.

Ndërsa Fender nuk është i vetmi që përdor muzikën për koment social, ajo që e dallon atë është aftësia e tij për të kanalizuar shpirtin e komunitetit të tij lokal për të eksploruar tema universale. Puna e tij kritikon dështimet e kapitalizmit bashkëkohor për të ofruar dinjitet, respekt dhe kohezion – çështje që rezonojnë thellë në mes të sfidave kulturore, politike dhe ekonomike të sotme.