Trupi i grave myslimane në Instagram, arenë e betejës mid...

Një grua që mban hijab po regjistron një video të vetën. Tatiana Buzmakova/Shutterstock

● Shumë myslimane ndërtojnë një imazh vetjak që bashkon devotshmërinë dhe bukurinë.

● Trupi i gruas në rrjetet sociale duket sikur është një arenë negociatash (konflikti) midis normave fetare dhe presionit të bukurisë moderne.

● Devotshmëria e sotme nuk kuptohet vetëm përmes adhurimit ose veshjes së mbuluar, por edhe si mënyrë sesi trupi është kuratoruar vizualisht.

Në epokën digjitale, Instagram nuk është më thjesht një hapësirë për ndarjen e fotografive, por gjithashtu bëhet një skenë për shprehjen e identitetit.

Për gratë myslimane, kjo platformë shndërrohet në një fushë të re për të shfaqur—dhe negociuar—kush janë ata, si individë fetarë dhe si pjesë e kulturës vizuale globale që adurojnë estetikën dhe bukurinë.

Përmes postimeve të fotove, filtrave dhe caption fetare, shumë myslimane indoneziane ndërtojnë një imazh vetjak që bashkon dy gjëra që shpesh konsiderohen të kundërta: devotshmërinë dhe bukurinë.

Nga një anë, ato shfaqen elegante me hijab. Nga ana tjetër, pozat modeste, ndriçimi estetik dhe make up i butë nuk kalojnë pa u vënë re.

Kjo nuk është thjesht përpjekje për të “dukshëm të bukura”, por edhe një praktikë vizuale piety, që do të thotë devotshmëri e vizualizuar. Qëllimi është të tregojë se të jesh i devotshëm dhe i modës nuk janë gjëra që kundërshtojnë njëra-tjetrën.

Lexo gjithashtu: Nga shprehja deri te simboli i identitetit: Si mediat sociale po ndryshojnë perceptimin publik për jilbabin

Trupi i grave myslimane në rrjetet sociale është shndërruar në një arenë rimëkëmbjeje të imazhit të trupit dhe njëherësh negociate të ndërlikuar midis normave fetare, presionit të bukurisë moderne dhe dëshirës për ekzistencë.

Devotshmëria e vizualizuar

Instagram ka nxitur gratë myslimane me hijab të shfaqen estetikisht për të tërhequr vëmendjen. Ky platformë i bën ato jo vetëm përdorues, por edhe kuratore të identitetit.

Ato kombinojnë estetikën digjitale me standardet globale të bukurisë përmes filtrave, pozave modeste, dhe ndriçimit të butë. Megjithatë, kjo estetikë nuk fshin vlerat fetare.

Përkundrazi, ato vizualizojnë simbole të devotshmërisë përmes hijabit, gjesteve të sjellshme, veshjes së mbuluar, caption fetare, dhe sfondit të fotografive me xhami ose elementë të tjerë shpirtërorë.

Ky përfaqësim nuk është thjesht një imazh, por një strategji vizuale që bashkon vlerat e devotshmërisë dhe estetikën digjitale.

Në këtë kontekst, devotshmëria ose besimi nuk realizohet vetëm në veprat e adhurimit, por gjithashtu është pjesë e stilit vizual që mund të kuratohet për t’u përshtatur me trendet.

Lexoni gjithashtu: Jo vetëm Irani, por edhe Indonezia vazhdon të 'shfrytëzojë' moralin për të kontrolluar trupin e grave

Ky proces pasqyron atë që quhet , që është puna estetike që kërkon nga gratë të përshtaten vazhdimisht në mënyrë vizuale dhe morale.

Trupi i tyre nuk është më pasiv, por bëhet mjet i shprehjes së identitetit fetar bashkëkohor. Trupi i grave në hapësirën vizuale në fund të fundit nuk është një entitet i përhershëm, por një hapësirë artikulimi që vazhdimisht formohet dhe bashkëjeton me teknologjinë, normat shoqërore dhe shpirtëroren.

Fenomeni ‘jilboob’ dhe kërkesat për devotshmëri

Përfaqësimi fetar në Instagram shpesh herë është kontradiktor. Nga njëra anë, gratë myslimane shfaqin hijabin dhe pozat e sjellshme si shprehje të besimit. Nga ana tjetër, ato e kombinojnë atë me filtre, grim, dhe estetikë vizuale që ndjekin trendet globale të bukurisë.
Fenomena kjo e bën hijabin jo vetëm simbol religjioz, por edhe pjesë e modës që mund të përshtatet sipas dëshirës.

Nga këtu shihet se devotshmëria dhe bukuria nuk janë dy botë që i kundërvihen njëra-tjetrës. Të dyja përkundrazi, ndërlidhen dhe shfaqen në një stil vizual të balancuar midis spiritualitetit dhe estetikës.

Megjithatë, harmonitë midis besimit dhe estetikës nuk pranohet gjithmonë nga publiku. Ekziston fenomeni “jilboob” (gra me hijab me veshje të ngushta) që shpesh ndesh kritika si shkelje e normave të mirësjelljes islame.

Në vend që ta akuzojnë thjesht si një shenjë të dekadencës morale, ky fenomen mund të lexohen gjithashtu si një shprehje komplekse e identitetit të grave myslimane urbane që përballen me kërkesat e fesë, presionin shoqëror, dhe dëshirën për të eksploruar format e trupit në një hapësirë publike që është shumë normative.

Në këtë kontekst, trupi i grave myslimane bëhet një hapësirë negociimi e ndërlikuar.

Nga një anë, ato përpiqen të shfaqen vizualisht në mënyrë që të ekzistojnë dhe të njihen. Nga ana tjetër, ato gjithashtu duhet të mendojnë për kufijtë e auratit, mirësjelljes dhe nderit që përcaktohen shoqërisht dhe fetarisht.

Lexo gjithashtu: Jilbab dhe Pancasila: kur do të ndalojë shteti të rregullojë trupin e grave?

Aurat nuk është më vetëm për të mbuluar pjesë të caktuara të trupit, por edhe për atë se si trupi lexohen dhe interpretohen nga publiku.

Trupi i grave myslimane sot nuk është vetëm një objekt moral, por edhe hapësirë dinamike takimi midis besimit, estetikës dhe teknologjisë që vazhdimisht ndërtojnë njëra-tjetrën.

Devotshmëria nuk është më vetëm adhurim

Instagram ka treguar një fenomen tërheqës, se devotshmëria sot nuk kuptohet vetëm përmes adhurimit ose veshjes së mbuluar, por edhe përmes mënyrës së kurimit vizual të trupit.

Besimi bëhet pjesë e stilit të jetës—jo në kuptimin sipërfaqësor, por si një subjektiviteti fetar që shprehet aktivisht.
Në peizazhin e Instagramit, trupi i gruas myslimane nuk është një entitet i qëndrueshëm. Ajo vazhdon të “bëhet”, ndryshon, përshtatet, dhe interpretohet në mënyrë të re.

Hijabi nuk është më vetëm mbrojtje e hijes, por edhe aksesor mode. Caption nuk është vetëm këshillë fetare, por edhe mjet për ndërtimin e branding-ut personal. Të gjitha funksionojnë në një logjikë vizuale të komplikuar.

Kjo tregon se devotshmëria tani është gjithashtu vizuale dhe performative. Nuk do të thotë humbje të kuptimit shpirtëror, por përkundrazi bëhet një mënyrë e re për të shprehur religjiozitetin përmes estetikës.

Besimi estetik

Shprehja e grave myslimane në Instagram nuk hedh poshtë menjëherë kuptimin e devotshmërisë. Ato e reformulojnë atë në një gjuhë vizuale më kontekstuale dhe performative.

Në rrjete sociale, trupi i gruas myslimane nuk është vetëm objekt i shfaqur, por edhe medium i vetë-reprezentimit kompleks për të shprehur besimin në përputhje me algoritmet dhe audiencën.

Devotshmëria nuk vlerësohet më vetëm nga sa shumë është i mbyllur trupi, por nga mënyra se si komunikon vlerat religjioze përmes stilit dhe kuratorisë vizuale.

Në botën digjitale, bukuria dhe devotshmëria mund të shkojnë së bashku—duke u shndërruar në një formë të besimit estetik, pa lënë pas vlerat religjioze, por duke i interpretuar ato në mënyrë krijuese. Trupi gjithashtu bëhet hapësirë për shprehje dhe reflektim në mes presionit të kulturës vizuale globale.